Awakenings, dat in 1973 het eerst uitkwam, werd verfilmd door Yorkshire Television , en in 1981 en 1987 aanvullingen en revisies kreeg, blijft ook anno 2008 waard te lezen, als je geïnteresseerd bent in het wel en wee van parkinson patiënten, in het bijzonder die met postencefalitische aandoeningen, ook wel bekend als slaapziekte. Een grote epidemie bijna honderd jaar geleden maakte extra veel slachtoffers die jong of oud ernstig immobiel raakte en al dan niet langzaam volledig geblokkeerd kwamen te zitten, opgenomen werden in tehuizen, zoals Mount Carmel bij New York, waar Oliver Sacks halverwege de jaren '60 intrad. Sacks beschrijft in Awakenings een aantal patiënten die met levodihydroxyfencylalin, ofwel L-dopa werden behandeld. Een medicijn met radicale effecten, geprezen en verguisd vanwege de 'bijwerkingen'.

De fasen Ontwaking - Beproeving - Aanpassing in de persoonlijke verhalen van de mensen zijn aangrijpend en zetten Oliver Sacks na ruim 250 pagina's op het spoor verder in te gaan op vragen rondom gezondheid, ziekte en lijden, ruimte, patiënt als persoon blijven zien met relaties, een IK, een thuis en een eigen wil. Kort komt al de rol van muziek en andere kunsten als ander middel dan medicijnen aan bod, juist om mensen te activeren, een idee, dat in Musicophilia centraal staat. Sacks citeert Nietzsche om de centrale les van het boek te beschrijven: "Alleen grote pijn, de lange, langzame pijn die de tijd neemt, dwingt ons af te dalen naar onze diepste afgrond. Ik betwijfel of zulk een pijn ons 'beter' maakt, maar ik weet dat ze ons DIEPZINNIGER maakt. Uiteindelijk, opdat het belangrijkste niet ongezegd blijft: van een dergelijke afgrond, van zulke ernstige ziekte keert ment HERBOREN terug, de oude huid is afgeworpen, men is vrolijker van geest, met een tweede gevaarlijk onschuldige blijdschap, kinderlijker en toch honderd keer subtieler dan men ooit eerder is geweest." ( )