Dit tweede deel begint als Dodar zijn leven als huurmoordenaar heeft afgezworen en een nieuw leven op aan het bouwen is met zijn jeugdvriendin Elene en het meisje Uly. Helaas voor hem is het niet zo gemakkelijk om zijn oude leven op te geven en als zijn beste vriend aan de deur klopt met de mededeling dat Logan nog leeft, moet hij een keuze maken. Dodar keert weer terug naar de plaats waar het allemaal begon en doet weer waar hij het beste in is: moorden. Maar deze keer zijn het geen moorden vanwege een opdracht, maar vanwege gerechtigheid.

Het eerste wat me opviel toen ik de achterkant las, is dat ze de naam Kylar gebruiken, maar het in het verhaal zelf over Dodar hebben. Hoewel Kylar veel beter klinkt, is de vertaling op zich niet slecht, al vind ik het persoonlijk nooit zo geslaagd om namen te vertalen. Op dit foutje op de achterkant na, is het een boek geworden dat nog een beetje beter is dan De weg van schaduw, waar ik al erg van genoten heb. Ik hou wel van duistere verhalen, vol wreedheid en wanhoop. Toch is dit boek veel meer dan alleen maar een optelling van wreedheden. Er spreekt ook hoop uit; er blijft steeds een lichtje aan het eind van de donkere tunnel. Elke speler in dit verhaal heeft meer richting gekregen, een doel om naar te streven. Het verhaal op zich is in dit deel net iets meer in balans, vooral het politieke deel wordt geloofwaardiger beschreven. De magie van Dodar komt steeds beter tot zijn recht, maar er blijven genoeg vragen over om mij verlangend uit te laten kijken naar deel drie.
( )