‘De zusjes Maddalena en Chiaretta worden als vondeling achtergelaten op de trappen van het Ospedale della Pietà, het klooster dat wereldberoemd is om zijn muziekopleiding en concerten. De oudste, Maddalena, legt zich al op jonge leeftijd toe op het vioolspel en de drie jaar jongere, opstandige Chiaretta blijkt over een prachtige zangstem te beschikken. In het Pietà ontmoeten zij de beroemde componist en priester Vivaldi, die zijn Vier Jaargetijden voor het klooster heeft geschreven. Zijn verhouding met de kerk is grillig; hij komt en gaat naar gelang zijn temperament en financiën dat toelaten. Maddalena’s gevoelens voor de componist groeien naarmate zij meer met hem samenwerkt. Voor een vrouw in het klooster zijn er echter maar twee opties; non worden of trouwen, en dus zweren nooit meer in het openbaar te zingen. Terwijl Maddalena kiest voor haar viool en het kloosterleven, trouwt Chiaretta met een man uit een belangrijke aristocratische familie en wordt uiteindelijk een van de machtigste vrouwen in Venetië.’

Het verhaal begint met de twee kleine meisjes, Chiaretta nog maar een baby, die in het klooster gebrandmerkt en zo geregistreerd worden. Het harde leven wat voor ze volgt bestaat uit zwijgen, bidden en nog meer bidden. Hun worsteling met dit strenge regime, sleept je direct mee het boek in. Soms wordt het lezen bemoeilijkt door de vele Italiaanse en Latijnse termen die voorkomen in de tekst; zoals ‘figlia’ (leerlinge van het klooster), ‘burchiello’ (kleine boot die op de vele kanalen van Venetië gebruikt werd) of ‘parlatorio’ (bezoekruimte in een klooster). Maar achterin het boek staat een verklarende woordenlijst en op den duur raak je gewend aan de verschillende termen die bestaan voor de hoofdzusters en de leerlingen van het klooster en hun muzieklessen.

Naarmate het boek vordert, groeien de twee zusjes op. Het is boeiend om te lezen hoe hun carrière vordert in het Pietà en hoe ze zelf groeien als persoon. Het zijn allebei lieflijke personages om over te lezen, waardoor je ook meer van ze wil weten en je dus ook door blíjft lezen.

Het minpunt van het boek is dat er hier en daar wat losse eindjes blijven bestaan. En aan het einde van het boek gaat de tijd wel heel erg snel en zijn de zusjes van 20 jaar oud ineens 40 jaar oud.

Maar het blijft van begin tot eind een boeiend verhaal. Een lief verhaal over een sterke band tussen twee zussen en hun beider levens, ook al kiest ieder een heel andere (levens)weg. En je steekt er als lezer nog iets van op. Het verhaal is niet waargebeurd, maar heeft wel een hoop elementen in zich die een waarheidsgetrouw verhaal vormen. ( )