Hoewel dit boek gericht is op 15 , heb ik het in een adem uitgelezen (figuurlijk dan, letterlijk was niet mogelijk).

De 9-jarige hoofdrol speler, Michelle, vind tijdens het spelen rond een vervallen huis op een afgelegen plek, een naakte, gebonden jongen in een put. Deze jongen blijkt later te zijn ontvoerd. Hij is even oud als Michele, komt uit het rijke Milaan en heet Filippo Carducci. Het lukt Michelle een paar keer om Filippo water en wat eten te brengen.

Langzaam komt hij tot de ontdekking dat zijn vader en bijna alle volwassenen uit het dorp iets met de gijzeling te maken hebben. Als hij bang is dat ze de jongen gaan vermoorden, gaat hij ’s nachts naar Filippo op zoek om hem te bevrijden.

Het einde van het verhaal viel tegen, leek wel of het nog niet af was toen het naar de drukker moest. Geschreven vanuit het oogpunt van een 9-jarige, met passend taal voor deze leeftijd. ( )

Tijdens de hete zomerdagen in het Zuid-Italiaanse gehucht ontdekt de negenjarige Michele een geheim dat hij beter niet had geweten. Het verhaal is een beetje oppervlakkig en er is weinig diepgang. Ook de personages komen niet goed uit de verf en stijgen eigenlijk nergens boven het cliché uit. Maar omdat het verhaal wordt verteld vanuit het kinderlijke standpunt van Michele zorgt dat wel voor herkenbare en ontroerende situaties, vooral in zijn interacties met zijn vriendjes en familie. Ook de sfeer van het Italiaanse gehucht weet de auteur goed te vatten. Ik bleef dus een beetje op mijn honger zitten, maar ontgoocheld was ik niet. ( )

De negenjarige hoofdpersoon komt erachter dat zijn ouders medeplichtig zijn aan de ontvoering van een ander jongetje, toevallig ook negen jaar, dat half dood ligt te gaan in een stinkende put, vastgeketend aan zijn geschaafde enkel (“uit het vlees droop een doorschijnende, dikke vloeistof op de verroeste schakels van de ketting”), zijn ogen “potdicht door het opgedroogde bloed”.

Het mini-dorpje waar onze hoofdpersoon woont zit vol met gekken die geweren dragen en die ook best willen gebruiken, desnoods tegen hem. Maar hij blijft toch vooral bang voor “monsters”, waaronder “Lazarus, een door insecten aangevreten lijk met een wolk vliegen om zich heen”. Klinkt dit allemaal als aantrekkelijke en verdiepende leesstof? Wacht, je hebt nog niets gehoord over de achterlijke buurjongen: “Nunzio rukte met zijn handen zijn haren uit en at ze dan op. Zijn hoofd zat vol open plekken en korsten en hij kwijlde.” Of de truc van onze hoofdpersoon om niet door dieren geroken te worden: “In mijn onderbroek stak ik mijn handen in de met pis doordrenkte grond en met opgetrokken neus smeerde ik mijn bovenlijf, mijn armen, mijn benen en mijn gezicht met die walgelijke drek in.”

Wil je iets lezen van een relatief jonge Italiaanse auteur? Ik zou gaan voor Paolo Giordano, “De eenzaamheid van de priemgetallen”. ( )

Mooi verteld verhaal, waaraan je - als je wilt - veel verschillende betekenissen aan kunt hechten. ( )

Was al een tijdje benieuwd naar deze schrijver. Zijn boeken zijn redelijk populair in Nederland. Ik heb genoten van dit boek. Nicollo weet zijn personages ijzersterk neer te zetten. Ik leefde erg mee met Michele en wilde weten hoe het verder zou gaan met 'het geheim' wat Michele had ontdekt. Het speelde zich af in een Italiaans dorpje in de zomer, die sfeer werd zeer goed neergezet. Wat ik ik een nadeel vond waren de vaak lange zinnen in het boek, dat maakt het wat minder leesbaar. Misschien ook te maken met het feit dat het uit het Italiaans is vertaald? En het einde vond ik wat voorspelbaar en ook onaf..... het roept bij mij teveel vragen op!Ik maakte gelijk de vergelijking met Paolo Giardono die het mooie boek"eenzaamheid van de priemgetallen" schreef.Ik lees op Bol.com dat 'Ik haal je op, ik neem je mee' door veel mensen meer wordt gewaardeerd dan dit boek. Die ga ik dan zeker nog een keer proberen! ( )