DE OVERWINNING OP DE DRU: Walter Bonatti

HONDERDVIJFTIG meter per etmaal... is dat misschien de kampioensprestatie van een sportieve slak? Integendeel, het is de gemiddelde snelheid van een van de grootste sportieve verrichtingen van onze tijd: de beklimming van de westelijke wand van de Kleine Dru, een van de mooiste, imposantste en ontoegankelijkste toppen van het Mont-Blancmassief. Op 22 augustus 1955 bereikte de vermaarde gids en alpinist Walter Bonatti, die al op drieëntwintigjarige leeftijd had deelgenomen aan de expeditie naar de K2 (8611 m) in de Himalaja, na een tocht vol avontuur en verschrikking de top van de Kleine Dru. Waarom doet een man zulke dingen? Waarom waagt hij zijn leven — niet éénmaal, maar vijf dagen lang bij elke voetstap opnieuw — met geen ander doel dan een punt 3733 m boven de zeespiegel te bereiken? Bonatti geeft het antwoord op deze vragen (en nog enkele andere) in zijn indrukwekkende boek De overwinning op de Dru. Voor de alpinist betekent iedere berg een uitdaging tot een krachtmeting: de mens tegen de natuur. En voor Bonatti kreeg juist déze uitdaging een bijzondere zin: zijn overwinning op de berg betekende voor hem een overwinning op zichzelf. Zijn boek over een van de grootste prestaties van alle tijden in de bergsport is het onvergankelijke getuigenis van deze overwinning.

SPION AAN DE MUUR: John le Carré

De "koude oorlog" is niet op elk gebied koud: op het terrein van de spionage wordt hij van weerszijden weliswaar niet openlijk, maar daarom met des te meer felheid gevoerd. "Wij doen nare dingen opdat gewone mensen 's nachts veilig in hun bed kunnen liggen," zegt een hoge ambtenaar van de Britse veiligheidsdienst tegen Alec Leamas, die hij kort tevoren uit Berlijn heeft teruggeroepen. Leamas heeft daar een aantal spionnen onder zich gehad die stuk voor stuk door de vijand zijn gearresteerd . . . of erger. Hij verwacht niet anders dan dat dit het einde van zijn loopbaan bij de veiligheidsdienst betekent. Het tegendeel blijkt het geval te zijn. Juist zijn mislukkingen maken hem de aangewezen persoon om een nieuwe taak op zich te nemen, uitvoerder te worden van een geslepen plan, een van die "nare dingen" die moeten gebeuren om de tegenstander een dodelijke slag toe te brengen . . . Wat dit plan is, hoe het wordt uitgevoerd en waartoe het leidt, zal de lezers van John le Carre's nieuwe boek Spion aan de Muur tot de laatste bladzijde toe in spanning houden. En omdat het "niet alleen een spannend spionage- en contra-spionageverhaal, maar tevens een aangrijpend menselijk drama" is (volgens Het Parool), zal dit boek u bijblijven lang nadat andere spionageverhalen vergeten zijn.

DE STILLE STRIJD: Jürgen Thorwald

De Stille Strijd roept vele belangrijke episoden uit de negentiende-eeuwse geneeskunde voor ons op, waardoor de opzienbarende prestaties van de hedendaagse chirurgie mogelijk zijn geworden: het nauwkeurig aangeven van de hersen-centra; de ontdekking van methoden om operaties te verrichten aan het ruggemerg, de schildklier en de thorax; Sigmund Freunds weinig bekende aandeel in het streven naar een betere plaatselijke verdoving; de felle twist tussen Engelse en Duitse artsen naar aanleiding van het tragische ziekbed van Kroonprins Friedrich. Vele lezers zullen dit boek met vreugde begroeten als vervolg op Het Magische Mes (zie Het Beste boek deel 27). Evenals in zijn voorgaande boek, dat in vele landen populair werd, voert de schrijver hier een gefingeerde ik-figuur in, dr. Henry Stevens Hartmann, een geestdriftig geschiedschrijver op het gebied van de chirurgie, die overal ter wereld nasporingen verricht. Maar al is dr. Hartmann een denkbeeldige figuur, wat hij waarneemt en beschrijft zijn historische feiten. Dit is een dramatisch relaas over de geschiedenis der geneeskunde, die na grondig speurwerk boeiend is beschreven.

ERFGENAAM VAN KIRKLAND: Victoria Holt

TOEN Catherine als bruid van Gabriël Rockwell naar het voorvaderlijk landgoed van haar echtgenoot ging, was ze bepaald niet voorbereid op wat haar daar te wachten stond; noch het beangstigende, griezelig oude huis, noch de koele ontvangst van de zijde van Gabriëls familie. Alleen de oude Sir Matthew, haar schoonvader, was kennelijk verheugd over haar komst en was een en al hartelijkheid; van Ruth, Gabriëls oudere zuster, voelde ze alleen maar vijandigheid. Kon het zijn omdat Ruth's zoon, Luke, de aangewezen erfgenaam zou zijn indien Gabriël iets zou overkomen? Na Gabriëls dood, de eerste ramp die Cathy in haar nieuwe leven trof, begon haar verbijsterende gevoel van onbehagen langzamerhand in louter angst over te gaan -- stuk voor stuk deden zich allerlei onverklaarbare gebeurtenissen voor die er kennelijk op gericht waren, haar geestelijk ten onder te brengen of erger nog, haar leven in gevaar te brengen. Wie in het huis was haar vijand en wat waren zijn misdadige drijfveren? En was er nog iemand te vertrouwen? Ziehier de dringende vragen die de gekwelde Catherine ten einde raad probeert op te lossen en waarbij haar angstaanjagende lotgevallen de lezer tot het einde toe in spanning houden.

Bron: Readers digest 32 ( )