Zoë Taylor groeit op in de achterbuurten van Liverpool aan het begin van de twintigste eeuw. Ze is nog maar vier jaar wanneer ze haar moeder verliest. Haar vader kent vanaf dat moment maar een troost: die van de drank.

Met de moed der wanhoop probeert Zoë’s tienjarige zusje Sarah het huishouden draaiende te houden. Binnen enkele jaren is het meisje het evenbeeld geworden van haar overleden moeder: vroeg-oud, getekend door de armoede en gedesillusioneerd in het leven.

Alleen Zoë lijkt aan de doem van de armoede te ontkomen. Door toedoen van Sarah mag ze zelfs naar school. Daar vindt ze een tweede moeder in Joanna Dale, haar onderwijzeres. Joanna adopteert haar en neemt Zoë in huis. Het worden gelukkige jaren, voor beiden. Maar dan vindt Joanna een tragische dood.

Zoë keert terug naar haar ouderlijk huis. Maar ze kan er niet meer wennen. Ze krijgt hooglopende ruzie met Sarah, die haar verwaand vindt en haar opzettelijk de meest smerige karweitjes opdraagt. Langzaam beseft Zoë dat haar ontwikkeling en haar ontluikende schoonheid een barrière hebben opgeworpen tussen haar en haar zusje.

Maar ze weigert zich neer te leggen bij een leven zonder perspectief zoals Sarah haar dat schildert. Ze weet niet waar haar trots vandaan komt en ze weet evenmin van wie ze de behoefte aan tederheid heeft. Maar ze twijfelt er niet aan dat het geluk ergens op haar wacht en ze is vastbesloten het te veroveren.