In minder dan tweehonderd pagina's, verhaalt Dimitri Verhulst de geschiedenis van de mensheid - kritisch en scherp geschreven, soms echt confronterend
Winnaar Libris Literatuur prijs 2009 ( )

Pfff… wat moet ik hiermee? Verhulst is een woordkunstenaar, dat is duidelijk, en het taalgebruik in deze cynische evocatie van de menselijke geschiedenis is bijwijlen spetterend en vernuftig, vettig en plastisch. Maar even geregeld is de vunzigheid droogweg bot en saai, een opeenstapeling van puberale uitroepen. Mijn vermoeden is dat Verhulst toe was aan een therapeutische sessie, of wilde hij Herman Brusselmans naar de kroon steken met een originele en van enige eruditie getuigende kijk op de wereldhistorie? Wel, als ik het me even mag permitteren: Verhulst brengt een seksistische en erg eurocentrisch gekleurde versie van die geschiedenis, zo eentje die 50 jaar geleden nog erg in trek was. Maar goed, daarmee neem ik dit schotschrift, bestemd voor de Uber-pubers van het weekblad Humo, wellicht veel te ernstig. ( )

Niet uitgekregen, is meer een boek om af en toe een stukje uit te lezen. Het boek is wel grappig, taalgebruik is super. Gaat over het ontstaan en de ontwikkeling van de mensheid ("t" kruipt uit het water...) het hele evolutieverhaal wordt uitgebreid beschreven. Maar je wordt er een beetje moe van als je het achter elkaar leest. ( )

De hele ontstaansgeschiedenis van de mens samengebald in een klein boekje. Knappe stijloefening én erg grappig geschreven. ( )

Na De helaasheid der dingen en Mevrouw Verona daalt de heuvel af, weten we wel dat Dimitri Verhulst kan schrijven. Hij houdt deze lange tirade over de geschiedenis van de mens dan ook schitterend vol - maar na een tijdje begon het mij toch wel wat te vervelen. Ik vind het als stijloefening erg geslaagd, maar dit is zeker geen boek waarvan ik vind dat al mijn vrienden en kennissen het moeten gelezen hebben. ( )