De priesterstudent Quimet, waarover geschreven wordt dat ‘als hij zijn binnenste afzocht hij niets in zijn ziel aantrof dat achtbaar of de moeite waard was’, meent de ware liefde te hebben gevonden in Mari, een calculerend meisje dat slechts materieel belang nastreeft. De rode draad door deze roman is met deze samenvatting wel getrokken.

De kracht van de vertelling kan ontleend worden aan de indringende wijze waarop de karakters worden omschreven in de context van tijd en plaats. De schrijnende armoede van de vissersgemeenschap, de kansloosheid van de jongeren die gevoed wordt door de maatschappelijke lethargie van de ouderen.
Het boek biedt een tijdsbeeld van de beginjaren van de twintigste eeuw in het Spanje waar de eerste tekenen van het komende verval zich voorzichtig aandienen en waarover de schrijver in zijn boek ‘Privéleven’ indringend verslag doet.
De ruige en arme kusten van Spanje, de stad Girona en het handelscentrum Figueres komen uitvoerig aan de orde en worden naadloos verweven met de levens die in het boek aan de orde komen. De hoofdpersonen vervullen wel als zodanig hun rol in het verhaal, doch de deken van uitzichtloosheid maakt hun bestaan tot een helletocht waarin zij slechts een soort metaforische rol spelen.

De Sagarra schrijft onbarmhartig en zonder ironie of mededogen; met een bijtend cynisme tekent hij zijn personages. Hoop ontbreekt, troost is niet voorhanden.

Prachtig, in één woord ! ( )