Over geweld door Hannah Arendt

Voor het eerst in 1969 verschenen en jammer genoeg nog brandend actueel.

Hoewel moeilijk te lezen is dit ook een super boeiend boek. Vol ideeën en theorieën die je hoofd doen gonzen en duizelen. Dat maakt dat je maar traag vooruit komt, maar dat maakt ook dat je tijd hebt om te onderlijnen, even na te denken en te herlezen.

In Over geweld gaat het niet alleen over geweld van individuen of groepen maar ook over geweld gepleegd door de overheid. Arendt legt ons ook het verschil uit tussen geweld en macht, sterkte en kracht en autoriteit. En die verschillen, hoewel ze louter taalkundig relevant lijken, maken niet enkel theoretisch maar ook praktisch veel duidelijk.
Door het lezen van dit boek begrijp je dat het praten over, denken over, beslissen over,… geweld ook heel hard gekleurd wordt door ons taalgebruik en onze kennis. Daarom is het lezen van boeken als Over geweld ook zo belangrijk.

Arendt waarschuwt voor de vooruitgang van de technologie, omdat die geweld zo veel makkelijker maakt (de destructieve meeropbrengst bijvoorbeeld). Ze verwittigt ons op allerlei vlakken. Ze heeft het over onmacht van macht (door te veel centralisatie), wat tot geweld gaat leiden. Ook zegt ze dat grootheid gepaard gaat met kwetsbaarheid. Ze toont aan dat er een willen en kunnen is en dat we misschien wel steeds meer (wetenschappelijk) kunnen maar dat we ons moeten blijven afvragen of we dat wel willen. We lezen dat hoe minder geld een land/persoon heeft hoe minder hij te verliezen heeft dus hoe sneller men geneigd zal zijn tot geweld.

Op quasi elke pagina lees je iets dat je aan het denken zet, je met verstomming slaat (had zij een glazen bol?), je boos maakt (hebben we dan niets geleerd?) of je blik verruimt.

Geweld heeft instrumenten nodig. Intelligentie, menselijkheid en empathie ook. Dit boek, is een boeiend instrument om jezelf tot een beter (begrijpend) mens te ontwikkelen. ( )