Vreemd, dat is het minste dat je van dit korte verhaal kan zeggen. McEwan windt er geen doekjes om maar vertelt een ogenschijnlijk simpel en heel direct verhaal waarin morbide (letterlijk!) en seksuele elementen zonder omwegen worden benoemd. De wereld waarin hij ons plaatst is onwezenlijk: vier kinderen van een gezin blijven achter in een geïsoleerd gelegen huis, nadat de ouders één na één gestorven zijn (doet dus enigszins denken aan Lord of the Flies van Golding). Om bijeen te kunnen blijven, begraven ze de moeder in een kist met beton, in de kelder (de geur dwaalt pagina’s lang door het boek, net als door het huis). Wat volgt is een spel/experiment van moeder- en vaderrollen die (onbewust?) worden opgenomen, van hervallen in kindergedrag, van seksuele aantrekking en afstoting (in dit geval dus incest); dat alles is een dromerige setting, met heel weinig externe verstoring. Die komt er wel via het vriendje van Julie, net op het moment dat Julie en Jack elkaar vinden. Het is knap hoeveel thematieken McEwan in dit korte werkje verwerkt heeft (vooral de impact van maatschappelijke en relationele conventies), en als Bildungsroman is het zeker origineel en ongewoon. Maar toch sprak het me niet echt aan, daarvoor was de setting echt te vreemd en - om eerlijk te zijn - te ongemakkelijk. ( )

Ongelooflijk toch, wat een goede schrijver McEwan is. Ongeloofwaardig gruwelijk, door en door Brits, en een einde dat alleen maar goed kan genoemd worden. ( )

het boek is geweldig en de film van Andrew Birkin met een jonge Charlotte Gainsbourg zorgt voor een bijzondere filmadaptatie. Donker, sfeervol, desolaat. ( )

In het boek De cementen tuin van Ian McEwan willen vier kinderen bij elkaar blijven als na hun vader ook hun moeder overlijdt. De enige manier waarop ze denken dit te kunnen bereiken is de dood van hun moeder geheim houden. Het gegeven is bizar, maar goed voor te stellen als je het boek leest. Pas als er een buitenstaander bij komt, begint de absurditeit van de gebeurtenissen echt goed tot je door te dringen. Al met al een heel bijzonder boek en zeker de moeite waard om te lezen. (cjp.nl, 2006) ( )