Het vervolg van Emmi & Leo (Gut gegen Nordwind), ad remme en af en toe hopeloos obsessionele mail-correspondenten, die na het abrupte vertrek naar Boston, na anderhalf jaar de draad van hun virtuele romance met horten en stoten weer oprapen. Even fris en sprankelend als het eerste boek, ontmoetingen blijven van deze keer wel niet uit, en de schrijfthema's beperken zich nog altijd vooral tot dat ene aspect en de manier waarop daarover gecommuniceerd wordt. Het verrassende zit in de positieve evolutie die Emmi meemaakt, het vluchten van Leo, an hoe alles -uiteindelijk- in een plooi valt, die we ons waarschijnlijk allemaal wel wensen. De 7de golf waarvan sprake in de titel, duidt op het al dan niet vruchteloos wachten op die ene onvoorspelbare golf die het leven ons aanbiedt, de spanningen tussen hoop en verwachting, illusie en fantasie die we onszelf aanpraten en die maakt dat de bestaande realiteit -hoe de ander gezien, gepercipiëerd wordt, hoe men zichzelf positioneert-, voor de één een kluister, voor de ander een bevrijding kan betekenen. ( )