Het is altijd delicaat een verhaal over de holocaust te bespreken, want documentaire en literaire waarde durven wel eens uit elkaar lopen. Voor dit korte verhaal is dit oordeel echt gemengd. Het is wellicht nuttig dat nieuwe generaties geïntroduceerd worden tot de gruwelen van de tweede wereldoorlog op een wat zachtere, elegante manier dan door een rauwe confrontatie met de werkelijkheid, al kan je even goed menen dat alleen een confrontatie met de rauwe realiteit echt aangewezen is. Maria Angels Anglada heeft dus gekozen voor de middenweg: ze presenteert ons het verhaal van een joodse vioolbouwer Daniel die in een concentratiekamp belandt en daar het onmenselijke regime ondergaat; maar door een combinatie van toeval en stoutmoedigheid krijgt hij de opdracht in het kamp een nieuwe viool te bouwen, wat hem natuurlijk ook lukt. Het mag dan om een wansmakelijke weddenschap gaan tussen SS-officieren, mentaal ontsnapt Daniel daarmee even aan de gruwel.
Het verhaal is literair goed uitgebalanceerd en wordt eigenlijk gebracht als een verhaal binnen een verhaal. Maar het mangelt wel wat op het vlak van geloofwaardigheid, en in zekere zin speelt het wat al te goedkoop op de gevoelens van de lezer. Bij het begin van elk hoofdstukje heeft Angels Anglada wel reële SS-documenten geplaatst die door hun ambtelijke nuchterheid een klap in het gezicht geven, en in die zin brengt dit boekje toch wel iets over van de onbegrijpelijke waanzin die holocaust is. Gemengde gevoelens dus bij dit boek. ( )

Auschwitz, een mensonwaardig oord, waar niemand opkijkt van geweld, lijfstraffen of de dood. De gevangenen, onder wie de Joodse Daniel, zijn murw door de ellende waarin ze verkeren. Daniel weet zich in die hel staande te houden door als timmerman te werken. Dan ontdekt de kampcommandant Daniels ware beroep en hij daagt hem uit een viool te maken met een perfect geluid. Daniel gaat aan de slag, niet wetend wat de gevolgen zijn als hij in de opdracht zal falen.
Bron: Bol.com https://www.bol.com/nl/p/de-vioolbouwer-van-auschwitz/9200000046204968/?suggesti...

Met het beklijvende ‘Se questo è un uomo’ (Is dit een mens) schreef Primo Levi wellicht het boek over de concentratiekampen waar elk ander boek rond dit thema mee vergeleken zal worden. In vergelijking met Levi zullen de meeste andere boeken wellicht tegenvallen. Dat is met ‘De vioolbouwer van Auschwitz’ helaas ook het geval. De personages zijn wandelende clichés die — hoe dramatisch het decor ook is waarin ze figureren — op geen enkele ogenblik echt weten te boeien. Dit boek riep bij mij vooral de vraag op: is het wel mogelijk over de gruwel van de holocaust fictie te schrijven? ( )

Angels Anglada brengt hier een kortverhaal over Daniel, een luthier die in Auschwitz in leven weet te blijven door als beroep timmerman op te geven. Wanneer de kampcommandant er achter komt dat de man in feite een vioolbouwer is, krijgt hij de opdracht een viool met stradivarius-kwaliteit te bouwen. Als de commandant door de kwaliteiten van de viool zijn weddenschap met de kamparts wint, mag Daniel hopen in leven te blijven. Het contrast tussen het meedogenloze kampleven en het creatieve werk van de vioolbouwer kwam voor mij iets te weinig tot uiting. Als thematiek verdiende dit voor mij een ruimere uitwerking dan deze 125 pagina's. Ik vond het een mooi en vlot geschreven verhaal, maar eentje dat niet echt onder mijn huid is gekropen daar waar andere holocaustverhalen dat wel konden. ( )

Prachtig boek. Erg aangrijpend, maar heel mooi geschreven. ( )