This was very tough, quite different from Dangling Man. I'm afraid I've read too much of this kind of 'growing up in difficult circumstances, looking for my own place on earth'-stuff. The flow of the story is such an avalanche of people, places and events... it's hard to digest, although I've enjoyed the part about William Eichorn. I gave up on page 100.

Dit was een heel harde noot om te kraken, iets heel anders dan het knappe Dangling Man. Augie March is nog maar eens een Bildungroman (ik begin er echt genoeg van te krijgen), met de allures van de "avonturen van Tom Saywer", maar dan neergezet in het Chicago van de jaren 30 tot 50. Uit de honderden, soms heel gedetailleerd beschreven figuren springen er enkele uit om hun groteske karakter (William Eichorn bijvoorbeeld), maar het is zo'n stortvloed aan personages, beschrijvingen en gebeurtenissen, dat het amper volgbaar is. Augie zelf is duidelijk op zoek naar zijn plaatsje, toont verwantschap met de klassieke "schelm", maar dan veel onderzekerder. Rond pagina 100 heb ik het opgegeven, al zijn er zeker passages die er uit springen. ( )