Op 25 juli 1995 liep ik in de Haverstraatpassage en kocht een dagblad (ik gok de Volkskrant) een stripboek (geen idee) en dit miniboekje. Destijds kostte dat 2,50 gulden, een rijksdaalder. Ik was net terug uit Frankrijk waar ik een half seizoen had gewerkt en de week ervoor begonnen in Haarlem, een tijdelijke baan, maar had nog geen woonruimte. Waarom ik die zaterdag (gok ik, door de week werkte ik, in het weekend kocht ik een krant) in Enschede was, geen idee. Of die boekhandel er 26 jaar later nog zit, ook geen idee, kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst in die straat ben geweest. Het kassabonnetje kon ik mooi als boekenlegger gebruiken.

Theroux schrijft hele mooie hele dikke reisboeken. Dit dunnetje is dus even wennen, Penguin gaf 60 van dit soort pockets uit ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum. Ik zie nergens staan of het een hoofdstuk is uit een van zijn boeken of een speciaal uitgegeven titel. Volgens een korte zoektocht in Google heeft het in een blad gestaan en dus in deze speciale uitgave.

Het verslag van een reis door China kun je Theroux goed toevertrouwen. Dat hij het net zo veel over zijn medereizigers heeft als over het land, is ook geen verrassing. Sterker nog, dit soort reizen moeten ertoe hebben geleid dat hij later alleen op pad ging naar nog obscuurdere bestemmingen. Laten we het er op houden dat hij niet zo’n fan is van vele landgenoten.

Daarmee is dit boekje, ook al is het een kort tussendoortje, wel vintage Theroux. Een beetje mopperen, veel interesse, mooie observaties en bijzondere conclusies. Met erg veel plezier gelezen.

Citaat: “I said that it seemed that very little had changed on the Yangtze. People fished in the old way; they sailed and rowed and towed wooden junks; they watered their fields carrying buckets on yokes; and right back there at Jiujang, women were washing clothes, clubbing bundles of laundry and trashing it in the muddy water. They crossed the river is rusty ferries and still drowned by the score when the river was in flood.” (p.44) ( )