Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Tien kleine negertjes (1939)door Agatha Christie
Favorite Childhood Books (122) » 84 meer Best Crime Fiction (18) Murder Mysteries (3) Favourite Books (258) 20th Century Literature (130) Books Read in 2016 (139) Female Author (121) British Mystery (1) Cerebral Mysteries (10) Books Read in 2018 (102) Childhood Favorites (49) Books Read in 2017 (182) Books Read in 2023 (155) 1930s (10) Books Read in 2019 (299) Top Five Books of 2013 (1,272) Top Five Books of 2023 (227) Top Five Books of 2018 (644) Elevenses (169) Books About Murder (46) Read (45) Movie Adaptations (58) KayStJ's to-read list (138) Books in Riverdale (20) Secrets Books (57) Scary October reads (49) Books Read in 2008 (184) Remote Books (2) Estate Books (2) Agatha Christie (12) Books Read in 2011 (71) Books tagged favorites (308) Thrillers (18) Plan to Read Books (22) Safe as Houses (2) Unread books (517) Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden.
Het verhaal zal wel alom bekend zijn: tien slachtoffers van diverse pluimage worden afgezonderd op een verlaten eiland om één na één te worden omgebracht. Wie van de tien is de dader? Wie heeft dat allemaal in scène gezet? De denkoefening is het belangrijkste kenmerk van het boek, dat verder vooral betekenis heeft door de navolging die ze kreeg van andere schrijvers. Prettige herkennismaking met de grand lady of crime. Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2008/10/agatha-christie-tien-kleine-negertjes...
It is the most baffling mystery that Agatha Christie has ever written, and if any other writer has ever surpassed it for sheer puzzlement the name escapes our memory. We are referring, of course, to mysteries that have logical explanations, as this one has. It is a tall story, to be sure, but it could have happened. The mystery is foolproof. The solution is fair. It all fits together at the end. Onderdeel van de uitgeversreeks(en)Adey's Locked Room Murders (0442) Delfinserien (47) — 11 meer Fontana (1727) Le Masque (299) Nova terra (48) Gli Oscar [Mondadori] (1518) SaPo (343) Scherz Krimi (969) En Zebra-bok (17) Is opgenomen inMasterpieces of Murder: The Murder of Roger Ackroyd, And Then There Were None, Witness for the Prosecution, Death on the Nile door Agatha Christie Five Complete Novels of Murder and Detection: And Then There Were None / Peril at End House / The Murder at Hazelmoor / Easy to Kill / Evil Under the Sun door Agatha Christie 1930s Omnibus: The Sittaford Mystery, Why Didn't They Ask Evans, And Then There Were None, Murder is Easy door Agatha Christie Agatha Christie Crime Collection: And Then There Were None, Dumb Witness, The Mysterious Affair at Styles door Agatha Christie Christie Classics: And Then There Were None, The Murder of Roger Ackroyd, Philomel Cottage, The Witness for the Prosecution door Agatha Christie And Then There Were None | At Bertram’s Hotel | The Murder of Roger Ackroyd | Murder on the Orient Express door Agatha Christie Great Mystery Books, 10 Volumes (Journey into Fear, The 39 Steps, And Then There Were None, Maltese Falcon, The Nine Tailors, The Doorbell Rang, The Confidential Agent, The Big Sleep, Assignment in Brittany, The Daughter of Time) door Eric Ambler Heeft de bewerkingInspireerdeHeeft als studiegids voor studentenOnderscheidingenErelijsten
©2014. - Vertaling van: And then there were none. - Oorspronkelijke titel: Ten little niggers. - London : Collins, 1939. - Vertaald uit het Engels. - Oorspronkelijke titel: Tien kleine negertjes. - Leiden : Sijthoff, 1948. - (Accolade-serie ; no. 1). Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.
|
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)823.912Literature English & Old English literatures English fiction Modern Period 1901-1999 1901-1945LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Censureren, die hap, dus, luidt dan de ‘oplossing’, maar dat zou wel héél lullig zijn aangezien dit boek op geen enkele manier ‘racistisch’ is. In tegendeel, er wordt op een zeker moment zelfs duidelijk tégen racisme stelling genomen, maar aan dat soort ‘details’ storen schreeuwlelijkerds zich natuurlijk niet. Net zomin als ze zich storen aan het gegeven dat je een boek minstens zou moeten lezen vooraleer je er je bek over open trekt. Wat goed uitkomt, natuurlijk, want wie het boek gelezen heeft, weet dat de hele plot – en daarmee verklap ik niks dat u niet sowieso al snel te weten komt – gebaseerd is op het uit 1868 daterende Amerikaanse kinderliedje Ten Little Injuns, dat een jaar later al zijn nieuwe titel Ten Little Niggers meekreeg. En de plot van een detectiveverhaal is toch wel vrij essentieel.
Maar, maar… die títel kan toch veranderd worden? Als u een boek per se op de titel wil beoordelen, dan is dat uiteraard een optie. Weet dan echter dat u het warm water uit probeert te vinden: het boek dat in 1939 voor het eerst werd uitgegeven had namelijk als titel óók Ten Little Niggers. Pas toen het op de Amerikaanse markt werd uitgebracht, een jaar later, was dat And then there were none geworden. Naar de allerlaatste woorden van het liedje. Op de Nederlandstalige markt volgde Luitingh-Sijthoff (dat in 1948, toen nog als Sijthoff tout court, al de eerste uitgave uitbracht) in 2004 met een aanpassing naar En toen waren er nog maar…, maar die aanpassing sloeg helaas nergens meer op. De Nederlandstalige versie van het Amerikaanse kinderliedje eindigt immers noch op “En toen waren er nog maar…”, noch op een juiste vertaling van “And then there were none”, maar op een – ‘t is echt van alle tijden – politiek-correcte variant: “Dat ene kleine negertje / Dat had je moeten zien / Dat trouwde met een negerin / Toen waren er zo weer tien.” Wat toch iets heel anders is, iets veel minder sarcastisch in ieder geval, dan: “One little niger boy living all alone, / He got married and then there were none.”
Enfin, in de Tien kleine negertjes van Agatha Christie gaan de personages – geen van allen negers, overigens - dood aan andere oorzaken dan de oorspronkelijke indiaantjes en hun zwarte opvolgers, en “het oude kinderrijmpje, dat zij zich uit haar jeugd herinnerde”, zij being een van die personages, is dus lichtelijk gemanipuleerd, maar dood gaan ze:
“Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen,
Eén stikte in zijn drankje – toen waren er nog negen.
Negen kleine negertjes praatten tot diep in de nacht,
Eén kon niet wakker worden – toen waren er nog acht.
Acht kleine negertjes kwamen op een eiland aangedreven,
Eén zei dat hij niet verder wou – toen waren er nog zeven.
Zeven kleine negertjes kapten hout met een kapmes,
Eén sloeg zichzelf in tweeën – toen waren er nog zes.
Zes kleine negertjes hielden een honingbedrijf,
Eén werd gestoken door een bij – toen waren er nog vijf.
Vijf kleine negertjes kregen met het recht gemier,
Eén kwam terdege in de knoei – toen waren er nog vier.
Vier kleine negertjes gingen naar zee en zie,
Een rode haring verzwolg er één – toen waren er nog drie.
Drie kleine negertjes gingen naar Artis mee,
Een grote beer drukte er één fijn – toen waren er nog twee.
Twee kleine negertjes gingen naar ‘t zonnebad heen,
Eén schroeide de zon een gat in zijn bast – toen was er nog maar één.
Eén klein negertje bleef helemaal alleen,
Hij hing tenslotte zich maar op – dus bleef er toen niet één.”
Geen huwelijk op het einde dus (al wordt er ook naar dié versie verwezen), geen tien nieuwe negertjes ook, iedereen gaat dood. Iedereen? Iedereen! Maar hoe kan dat dan? Er moet toch een moordenaar zijn? Ja, ik ga dat aan uw neus hangen, zeker?
Als u wil weten wie het gedaan heeft en waarom – want er zit toch wel enige diepgang in het verhaal, al is het niet die mate van diepgang die u bijvoorbeeld in Chestertons Father Brown zal vinden -, dan leest u dat boek zelf maar. Ik geef u alleen nog mee dat het niet verrassend, maar toch wel mooi opgebouwd is (boeken worden doorgaans geen klassiekers als ze dat niét zijn). Alle hoofdrolspelers worden een na een het toneel op gestuurd, met mekaar in verband gebracht, en uiteindelijk ook weer – horizontaal – afgevoerd. Er is plaats gemaakt voor wat typisch detectivewerk – al is paniek voor het steeds geringer wordende aantal negertjes geen goede raadgever -, maar ook voor enige psychologie. En de cavalerie komt, naar goede traditie, te laat, maar een postuum stukje flessenpost bevestigt met stevige argumenten wat de aandachtige lezer eigenlijk al een hele tijd vermoedde, maar niet kon uitwerken omdat er een paar puzzelstukjes buiten beeld werden gehouden.
Als een literaire prestatie kan de ondergang van rechter Wargrave, Vera Claythorne, Philip Lombard, mejuffrouw Emily Brent, generaal Macarthur, dokter Armstrong, Tony Marston, de heer Blore, en meneer en mevrouw Rogers niet echt beschouwd worden, net zomin als de naam N.I. Manth (in het Engels kennelijk U.N. Owen, wat toch al wat minder voor de hand ligt) briljant is, maar een paar uur leesplezier heb je aan Tien kleine negertjes toch wel. Als u het boekje voor een appel en een ei (of, zoals ik, voor niks) op de kop kan tikken, moet u het dus zeker niet laten.
Björn Roose ( )