Op een schitterende manier roept Hilsenrath de leefwereld van de Oost-Europese Joden op. Maar het boek begint met hoe een trein met de joden uit de sjtetl die hij beschrijft naar Auschwitz vertrekt, zodat je als lezer meteen beseft: deze wereld bestaat niet meer. De auteur laat het grootste deel van zijn verhaal vertellen door een rijke joodse ondernemer die al lang voor dit verschrikkelijke einde uit de sjtetl wegtrok naar het veilige Zwitserland. Terwijl in het bezette Polen zijn dorpsgenoten op hun dood wachten in de trein, ziet hij zijn eigen einde dichterbij komen en ‘herleeft’ hij zijn eigen geschiedenis en die van zijn sjtetl, waar hij zich na zijn dood naar wil laten begraven. Zijn breedvoerig verhaal is melancholisch en vaak zelfs humoristisch, maar het eerste hoofdstuk met de trein zorgt ervoor dat door het hele boek een bittere ondertoon aanwezig blijft. ( )