Out collection ( )

Achter elk boek dat ik tot nu toe van Powers gelezen heb steekt een actueel wetenschappelijk debat (soms ook meerdere). En dat is ook hier het geval. Het verhaal speelt zich af in Chicago en draait om een 23-jarige Algerijnse migrante, Thassa, die wel in een permanente staat van geluk lijkt te verkeren en daarmee iedereen aansteekt, in de eerste plaats een half mislukte schrijver die avondles creatief nonfictie-schrijven geeft en haar als één van zijn leerlingen heeft. Mee door zijn onhandigheid wordt haar “hapiness jackpot” een publieke zaak en stort iedereen zich op haar. Powers voert ook een Steve Jobs-achtig biogenetische goeroe ten tonele, een twijfelachtige populaire wetenschapsjournaliste en zelfs een talkshow-ster die verdacht veel op Oprah Winfrey lijkt. Tussendoor wordt het verhaal doorspekt van reële en speculatieve ontwikkelingen in de biogenetica, het aloude debat tussen nature en nurture, en haalt Powers volop zijn gram op de hypocriete zakenwereld, de valse schijn van de media en de platheid en slechtwilligheid van het wereldwijde web. Als je het mij vraagt, een beetje teveel van het goede. Ook de taal is op net iets teveel plaatsen meer een soort gecondenseerde turbotaal, met een overdaad aan verdekte en minder verdekte literaire verwijzingen. Gelukkig is er Thassa, de migrante met het “hapiness gene”, gelukkig is er Russell Stone, de mislukte schrijver, en zijn geliefde, de psychologe Candace Weld, die het verhaal aardig maken, en er ook een zekere spanning en ontwikkeling aan geven. Vanwege de thematiek is dit uiteraard zeker een interessant boek, en af en toe bekoort het door heerlijke passages, maar als verhaal vertoont het iets teveel zwakke kanten om een topper te zijn. Toch 3 sterren! ( )