De auteur zet minitieus uiteen hoe melancholie zich de laatste eeuwen uitte. Ze laat zien dat het basisgevoel waarschijnlijk onveranderd blijft, maar de manier waarop het beleefd wordt en naar buiten komt, wijzigt met de leidende cultuur van de periode, de sekse, de klasse waartoe men behoort.
Inhoudelijk sterk maar nogal warrig en vrij ongestructureerd gebracht waardoor het soms moeilijk is om het vertoog te volgen.
In tegenstelling tot wat ik hier en daar las vind ik de stijl waarin het geschreven is niet overtuigend ( )