Andermaal verhaalt Appelfeld over de Holocaust, ditmaal vanuit de optiek van Hugo Mansfeld, bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog nog een jonge jongen. Vader Hans, apotheker is niet in beeld. Moeder Julia brengt, terwijl de razzia's steeds dichterbij komen, Hugo in veiligheid bij haar jeugdvriendin Mariana, die ruim anderhalf jaar over haar zal waken. Mariana is prostituee en Hugo's schuilplaats is een achterkamertje in het publieke huis. Maanden wachten, afstompen en tegelijkertijd ontdekken van de nieuwe wereld met een wederzijdse toenadering tussen Mariana en Hugo volgen. Mariana is verslaafd aan drank en dat zelfs de uitoefening van het oudste beroep ter wereld onder druk. Als na de Duitse opmars en verliezen aan het Russische front, juist de Russen het Oekraïense gebied heroveren, wordt het hoerenkot opgeheven en vluchten Mariana en Hugo wekenlang. Als ze uiteindelijk bij de geboortestad van Hugo komen, wordt Mariana met de andere hoeren opgepakt en weggevoerd voor executie. Hugo is nu helemaal alleen, vader en moeder, en ook oom Otto, alle joden zijn weg. Bloemen der duisternis is een wonderlijke mix van wachten, zinloosheid, religie en de realiteit dat prostitutie in goede en slechte tijden voorziet in behoeften. De oorlogshandelingen zelf en details van zowel de 'vleselijke omgang' worden niet uit de doeken gedaan. Verwondering van een jonge tiener, goed gevonden als plot voor deze roman zonder happy-end. Bloemen der duisternis leest prettig en vlot. ( )