Het verhaal begint met de ontmoeting tussen Roz Rosenzweig en Edwin Anderson in de zomer van 1970. Zij is geboren en getogen in New York en bepaald niet op haar mondje gevallen. Hij is een vrij teruggetrokken type, afkomstig van het platteland in Nebraska. Ze ontmoeten elkaar op een feestje bij een gemeenschappelijke kennis en de vonk slaat onmiddellijk over. Maar na enkele maanden wil Roz meer. Ze wil niet langer dat Edwin na het vrijen wegsluipt naar de kroeg; ze wil samenwonen. In een volgende episode volgen we hoe Roz kennismaakt met Edwins familie en hoe Edwin Roz' dominante moeder Adele inpalmt. Intussen wordt hun dochtertje Miranda geboren. Opnieuw maakt het verhaal een sprongetje: Edwin en Roz gaan op skivakantie. Miranda is intussen vijftien maanden. Het betekent het einde van een gelukkige periode, want daarna pakken de schaduwen zich boven Roz' hoofd samen. ""Adele Rosenzweig vertelde niemand, zelfs haar dochters niet, over haar kanker; totdat het te laat was om er iets tegen te doen."" Met deze zin, die aankomt als een mokerslag, begint hoofdstuk vijf. De eerste tekenen van vervreemding tussen Roz en Edwin manifesteren zich. Edwin wordt meer en meer opgeslorpt door zijn job in een advocatenkantoor. Miranda krijgt voor het eerst een vermoeden van de moeilijkheden tijdens een zomerkamp in de Adirondack Mountains. Het is een grote schok voor haar. Miranda ontmoet er ook Darrin. Ze worden vriendinnen voor het leven. Roz en Edwin groeien steeds meer uit elkaar. Een scheiding wordt te langen leste onvermijdelijk. Van dan af aan vormen moeder en dochter meer en meer de spil waar alles om draait in dit boek. En de joodse moederinstincten steken de kop op bij Roz. Zij stort bakken vol liefde en affectie uit over Miranda. Het wordt haar door haar dochter niet altijd in dank afgenomen. Miranda groeit uit tot een vroegrijpe puber. Thisbe Nissen portretteert Miranda als een intelligent kind dat soms al te gretig groot wil zijn. En het leven staat niet stil. Miranda baalt wanneer zij ontdekt dat haar moeder een relatie aanknoopt met Steven Stone. De plooien worden wel weer glad gestreken wanneer Miranda en Steven samen een huis kopen. Want daar leert Miranda Ben kennen, de oudste zoon van Steven. Ze wordt hopeloos verliefd op Ben. Ze wordt verteerd door haar verlangen naar hem. En ook Ben valt voor haar charmes. De band tussen Roz en Miranda is hecht, maar toch nemen ze elkaar weinig in vertrouwen. Deze gelukkige periode in het grote huis blijft niet duren. Roz vindt op een dag een post-it briefje in de zak van Steven met: 'ik hou van jou' op. Het is niet zijn handschrift. Steven bekent dat hij nog altijd van zijn ex-vrouw Felice houdt. Meteen komt er een einde aan hun relatie. En Roz wordt helemaal nijdig wanneer ze achteraf verneemt dat Ben en Miranda wat met elkaar hebben. Aan het eind van het boek heeft Roz een nieuwe vriend, Sandy Schecter. Het is Thanksgiving Day en er wordt getoast op ""de goede mensen van New York"". En voor een keer geeft Miranda geen sneer naar haar moeder. Ze barst in lachen uit, ""maar het is een golf van opluchting, een stroom van goede wensen, geen uithaal naar haar moeder maar een signaal dat alles goed zit en in orde is tussen hen.