Wat hebben de verdwijning van paardenmest en de introductie van kabeltelevisie met elkaar te maken? Waarom is het beter om dronken achter het stuur te stappen dan te gaan lopen? In vervolg op de internationale bestseller Freakonomics, werpt SuperFreakonomics opnieuw onverwachte, verrassende en prikkelende vragen op. Steven Levitt en Stephen Dubner gaan op zoek naar de antwoorden en laten zien dat ons gedrag gestuurd wordt door economische motieven. Of het nu gaat om prostituees, zelfmoordterroristen, klimaatdeskundigen of artsen: zij worden uiteindelijk allemaal gedreven door economische prikkels. SuperFreakonomics gaat over dingen waarvan je altijd dacht dat je ze wist maar die niet waar bleken te zijn, of dingen waarvan je nooit wist dat je ze wilde weten. Dit boek onderzoekt kortom de verborgen kant van de wereld en daagt ons uit die opnieuw te definiëren.

De opvolger van Freakonomics (2005) die ik niet gelezen heb, behandelt de titel ‘follow-up’ waardig, opnieuw een aantal vraagstukken uit de wereld van micro-economics. Waar in tijden van crisis vooral de macro-economen in het nieuws zijn, bestuderen micro-economen en beoefenaars van behavioral economics vooral de keuzes en gedrag van individuen. Dus niet de homo economicus als vleesgeworden ratio (overigens niet te vinden in de werkelijke wereld), maar mensen zoals jij en ik. Als econoom boeit me de koppeling tussen theoretische modellen en de werkelijkheid enorm, zeker als het om aansprekende voorbeelden als televisie, prostitutie, terroristen en klimaatverandering gaat. Steven D. Levitt (econoom) en Stephen J. Dubner (schrijver) hebben op een geweldig humoristische wijze de wereld van principal-agent theory, prisoner’s dilemma, prijselasticiteit, vraag-en-aanbod, statistiek, laboratorium tests en het betere veldwerk verbonden.

En zo leer je al lezend, waarom het handig is als zelfmoordterrorist juist wel een levensverzekering af te sluiten vóór je toeslaat, waarom de vergelijking van prostituees rond een familieweekend en de Kerstman niet zo’n gekke is, hoe simpel handenwassen door artsen dodelijke koortsen afwendt en er ook heel goedkope oplossingen voor de opwarming van de aarde bestaan. De ontknoping van The Kitty Genovese Murder laat veel zien over de rol van de pers in beeldvorming en het belang van feitenonderzoek. Hoe de komst van televisie misdaadstatistieken opdrijft, maar elders voor vermindering van huiselijk geweld zorgt. Als uitsmijters presenteren de auteurs nog een tuinslang tot in de troposfeer, beantwoorden ze de vraag of apen met geld om kunnen gaan en tonen ze aan dat een flinke vulkaanuitbarsting meer effect heeft dan goede bedoelingen op een klimaattop.

Ik heb me kostelijk vermaakt met SuperFreakonomics, meer dan in het propaedeusejaar 1989-1990 met Edwin Mansfield’s Microeconomics. ( )