Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Sammar is a young Sudanese widow, working as an Arabic translator at a British university. Following the sudden death of her husband, and estranged from her young son, she drifts, grieving and isolated. Life takes a positive turn when she finds herself falling in love with Rae, a Scottish academic. To Sammar, he seems to come from another world and another culture, yet they are drawn to each other. "The Translator" is a story about love, both human and divine. Leila Aboulela's first novel, first published in 1999, was longlisted for the Orange Prize for Fiction and the IMPAC Dublin Award, and was shortlisted for the Saltire Prize. It has subsequently appeared in editions worldwide.… (meer)
De vertaalster is een boek dat zich duidelijk in een categorie laat plaatsen: het is een liefdesgeschiedenis. De personen waarom het in deze liefde draait zijn de Soedanese Sammar en de Schotse Rae. Beiden werken aan de universiteit van Aberdeen in Schotland; Sammar als vertaalster en Rae als islamoloog. Het grote obstakel dat de liefde in de weg staat: religie. Sammar is een diepgelovige moslima, en Rae is eerder een soort agnost te noemen. Voor Sammar is een verbintenis met Rae onmogelijk als hij zich niet tot tot de islam bekeert.
De Egyptisch-Soedanese schrijfster Leila Aboulela kiest ervoor deze liefdesgeschiedenis puur vanuit het perspectief van Sammar te vertellen. Verhaaltechnisch is Rae eigenlijk niet meer dan een bijfiguur. Dit is verfrissend, zeker voor de niet religieuze lezer, aangezien je je zo in de beleving van een religieus persoon moet verplaatsen. En dat gaat best makkelijk, want Sammar is bepaald geen extremist. Haar leven is in veel opzichten herkenbaar; zij is een goed opgeleide moderne vrouw. Maar religie is voor haar zo verweven met haar identiteit dat ze zich geen leven kan voorstellen zonder.
Het eerste deel van het boek speelt zich af in Schotland en gaat in op Sammars achtergrond en op haar opbloeiende gevoelens voor Rae. Het tweede deel speelt zich af in Khartoum, in Soedan, waarnaar Sammar terugkeert als Rae niet ingaat op haar verzoek de islam als godsdienst aan te nemen. Het biedt een interessant en ook wel verrassend inkijkje in het leven in Khartoum; alleen al daarom is dit boek een aanrader. Overigens is dit boek al in 1999 verschenen, dus het beschrijft een wereld die in de tussentijd mogelijk behoorlijk veranderd is. Hoe het afloopt verklap ik niet, maar verrassend was die afloop voor mij wel!
Na alle hypercreatieve boeken die ik de laatste tijd heb gelezen, met elkaar doorkruisende verhaallijnen, sprongen kris-kras door de tijd, het mengen van genres, pratende bomen etcetera, was het nogal een verademing om weer eens terug te gaan naar de basis. Een “simpel” liefdesverhaal, chronologisch verteld, met één enkele hoofdpersoon. Bij een goede schrijver is er misschien ook niet meer nodig om je toch mee te nemen naar een andere wereld (nee, niet ergens daar ver weg in het heelal, maar gewoon hier, op aarde). ( )
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
But I say what comes to me From my inner thoughts Denying my eyes.
--Abu Nuwas (757-814)
Opdracht
Eerste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
She dreamt that it rained and she could not go out to meet him as planned.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
'It means conversations with friends, late at night. It's what the desert nomads liked to do, talk leisurely by the light of the moon, when it was no longer so hot and the day's work was over.'
The familiar names of towns, in black type against the yellow, moved her. Kassala, Dafur, Sennar. Kaduli, Karima, Wau. Inside her was their sheer dust and meagreness. Sunshine and poverty. Voices of those who endured because they asked so little of life.
Outside, Sammar stepped into a hallucination in which the world had swung around. Home had come here. Its dimly lit streets, its sky and the feel of home had come here and balanced just for her. She saw the sky cloudless with too many stars, imagined the night warm, warmer than indoors. She smelled dust and heard the barking of stray dogs among the street's rubble and pot-holes. A bicycle bell tinkled, frogs croaked, the muezzin coughed into the microphone and began the azan for the Isha prayer.
'But you can never tell about people,' said Sammar.
She could hardly open her eyes to put the key in the lock, light was a source of suffering. And a headache, pain greater than childbirth. Inside, she wanted to hit her head against something to dislodge what was inside.
When sleep finally came it was desperate unconsciousness. She woke up clear, weightless, full of calm.
Tarig was plucked from this world without warning, without being ill, like a little facial hair is pulled out by tweezers.
She learnt, then, the meaning of his kindness. That he knew she was heavy with other loyalties, full to the brim with distant places, voices in a language that was not his own.
It was like that from the day Sammar brought Tarig home from Aberdeen and she the one who was carrying failure, her life ripped, totally changed, losing aim, losing focus, while Mahasen and Hanan went on as before and Amir could not miss the father he could not remember.
There was something unendearing about her son: a strength, an inner privacy she knew nothing about, shut out by guilt and her years away.
Laughter on hot evenings in the garden, her aunt smiling like in the past, grasshoppers and frogs as loud as the children.
This was the exile from him then. Never hearing his name. Living in a place where no one knew him.
She was going to leave Dalia and not be close to her anymore, the day by day closeness, the eating, sleeping, closeness.
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Sammar is a young Sudanese widow, working as an Arabic translator at a British university. Following the sudden death of her husband, and estranged from her young son, she drifts, grieving and isolated. Life takes a positive turn when she finds herself falling in love with Rae, a Scottish academic. To Sammar, he seems to come from another world and another culture, yet they are drawn to each other. "The Translator" is a story about love, both human and divine. Leila Aboulela's first novel, first published in 1999, was longlisted for the Orange Prize for Fiction and the IMPAC Dublin Award, and was shortlisted for the Saltire Prize. It has subsequently appeared in editions worldwide.
Google Books — Bezig met laden...
(3.55)
1
De Egyptisch-Soedanese schrijfster Leila Aboulela kiest ervoor deze liefdesgeschiedenis puur vanuit het perspectief van Sammar te vertellen. Verhaaltechnisch is Rae eigenlijk niet meer dan een bijfiguur. Dit is verfrissend, zeker voor de niet religieuze lezer, aangezien je je zo in de beleving van een religieus persoon moet verplaatsen. En dat gaat best makkelijk, want Sammar is bepaald geen extremist. Haar leven is in veel opzichten herkenbaar; zij is een goed opgeleide moderne vrouw. Maar religie is voor haar zo verweven met haar identiteit dat ze zich geen leven kan voorstellen zonder.
Het eerste deel van het boek speelt zich af in Schotland en gaat in op Sammars achtergrond en op haar opbloeiende gevoelens voor Rae. Het tweede deel speelt zich af in Khartoum, in Soedan, waarnaar Sammar terugkeert als Rae niet ingaat op haar verzoek de islam als godsdienst aan te nemen. Het biedt een interessant en ook wel verrassend inkijkje in het leven in Khartoum; alleen al daarom is dit boek een aanrader. Overigens is dit boek al in 1999 verschenen, dus het beschrijft een wereld die in de tussentijd mogelijk behoorlijk veranderd is. Hoe het afloopt verklap ik niet, maar verrassend was die afloop voor mij wel!
Na alle hypercreatieve boeken die ik de laatste tijd heb gelezen, met elkaar doorkruisende verhaallijnen, sprongen kris-kras door de tijd, het mengen van genres, pratende bomen etcetera, was het nogal een verademing om weer eens terug te gaan naar de basis. Een “simpel” liefdesverhaal, chronologisch verteld, met één enkele hoofdpersoon. Bij een goede schrijver is er misschien ook niet meer nodig om je toch mee te nemen naar een andere wereld (nee, niet ergens daar ver weg in het heelal, maar gewoon hier, op aarde). (