Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Leviathan (1992)door Paul Auster
Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. De hoofdpersoon, Benjamin Sachs werd geboren op 6 augustus 1945 en noemde zichzelf ‘de eerste Amerikaanse Hiroshima-baby’ of ‘het enige echte bommenkind’. Een zelfgemaakte bom maakte 45 jaar later een eind aan zijn leven. Terwijl de FBI de zaak onderzoekt, tekent collega-schrijver Peter Aaron het leven van zijn beste vriend op. Hoewel Benjamin een goede schrijver was, een geslaagd huwelijk had en alles om gelukkig te worden, is het toch misgelopen. Hij was altijd een geëngageerd mens, heeft dienst geweigerd in Vietnam en kwam daardoor in de gevangenis, waar hij zijn eerste boek heeft geschreven. Na zijn val van een brandtrap tijdens een feest werd hij niet meer de oude. Nadat hij zijn vrouw heeft verlaten, heeft hij zich afgezonderd om een boek te schrijven, dat nooit is voltooid, Leviathan. Als eerbetoon heeft zijn vriend het boek dat aan hem gewijd is dezelfde titel gegeven. Hij vernielde de laatste jaren van zijn leven door bomaanslagen replica’s van Vrijheidsbeelden om uiting te geven aan zijn ontgoocheling over de Amerikaanse Droom. Twijfel, toeval, eenzaamheid, het zijn bekende thema’s bij Auster. Hij weet de spanning erin te houden. Meeslepend van het begin tot het einde. Verteller Peter Aaron, van beroep schrijver, verhaalt van het leven van zijn vriend en vakbroeder Benjamin Sachs, vanaf het moment dat zij elkaar ontmoetten tot het ogenblik, 15 jaar later, waarop een zelfgemaakte bom een eind aan Sachs' leven maakt. Sachs is aardig, intelligent, gevierd bij de vrouwen; maar toch is hij vooral een eenling die, aanvankelijk alleen in zijn werk, uiteindelijk ook door middel van bomaanslagen (op imitatie-vrijheidsbeelden overal in Amerika) zijn afkeer uit van Amerika dat zijn idealen van vrijheid en gelijkheid heeft verkwanseld voor die van macht en geld. Een buitengewoon goed geschreven, spannend, grappig maar ook droevig boek, een combinatie van detective-roman en filosofische verhandeling. Auster (1947) is een veelgelezen auteur. In vertaling zijn onder meer verschenen 'Het spinsel van de eenzaamheid' en 'De New York-trilogie'. geen besprekingen | voeg een bespreking toe
A "compelling" (Los Angeles Times) tale of friendship, betrayal, estrangement, and the unpredictable intrusions of violence in the everyday - from the author of the forthcoming 4 3 2 1: A Novel "Six days ago, a man blew himself up by the side of a road in northern Wisconsin. . . ." So begins the story by Peter Aaron about his best friend, Benjamin Sachs. Sachs had a marriage Aaron envied, an intelligence he admired, a world he shared. And then suddenly, after a near-fatal fall that might or might not have been intentional, Sachs disappeared. Now Aaron must piece together the life that led to Sach's death. His sole aim is to tell the truth and preserve it, before those who are investigating the case invent an account of their own. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)813.54Literature English (North America) American fiction 20th Century 1945-1999LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Toeval is een mooi begrip, ruim en zo vol eenvoudige associaties. Maar wat 'toeval' vooral suggereert is dat er ook iets buiten het toeval bestaat, dat er een rechte lijn naar het doel is, die door het toeval gebroken kan worden. Of gehecht. En zo wordt toeval vaak gebruikt in de literatuur. Er gebeurd iets in het leven van persoon X, 'Het Toeval' en daarom doet X niet Y maar Z. Het Toeval als de motor van literatuur.
Maar op die manier werken Austers boeken niet. In de levens van de personages van Auster zit geen lijn, er is geen doel. Hun levens hangen van dagelijkse toevalletjes aan elkaar. De levensloop is toeval, net als in het echte leven.
Daarom gaan zijn verhalen ook altijd om het vertellen van verhalen zelf. Die ordenende structuur is van levensbelang in het verhaal, zodat duidelijk wordt dat het een verháál is. In een verhaal zit lijn, in het leven dat beschreven wordt, niet.
Met het begrip toeval proberen de recensenten mijns inziens een veel lastiger aspect van Austers werk te dekken. De magie van Auster noem ik het voorlopig, bij gebrek aan beter. Omslachtig gezegd is het het gevoel dat je een verhaal hoort dat privé is, alleen voor jou bestemd, omdat de verteller zelf zijn gedachten nog moet vormen. Hij praat met liefde, aarzelend, tastend, over een geliefd onderwerp, een kwetsbaar onderwerp: een mens, de onmogelijke zoektocht naar kennis van de ander. Waarom 'onmogelijk'? Omdat de ander vluchtig is, net als jijzelf bent. Nooit hetzelfde. Nooit kenbaar, zelfs niet voor zichzelf. De mens is in constante flux door de reeks toevallen die op hem afkomen. Hij is geen voorspelbaar wezen, zoals hij in de meeste romans wordt geportretteerd. Een mens wordt door zoveel meer bewogen dan de paar standaard cliché-inputs, dat gedrag vaak niet meer te verklaren is. En als we dat toch willen, en dat willen we, dan met een open geest, met ruimte voor wat niet in het kader past. Met je eigen feilbaarheid voor ogen.
Dat is de roman Leviathan ten voeten uit: een zoektocht naar een verloren vriend. Op een dag staat de politie aan de deur met in de hand de portomonee van een terrorist. In de portomonee de naam het het telefoonnummer van de verteller. Zijn goede vriend van vroeger blijkt volledig geradicaliseerd. Hoe kon dat? De verteller gaat op zoek in zijn herinnering en treedt in de voetsporen van zijn vriend. Hij vertelt ons over wat hij vond, dat wil zeggen: hij is de rangschikker van de informatie, hij geeft betekenis aan het leven van zijn vriend. Hoewel het gaat over het leven van zijn vriend, is dit het verhaal van de verteller.
Bij Auster zien we de almaar falende zoektocht naar verklaringen, naar betekenissen. Het gaat om verandering en vergankelijkheid. Niets blijft zoals het was, alles gaat voorbij. Niets kunnen we vasthouden, want het leven sleurt het mee. Het enige dat we kunnen doen is het vastleggen, op papier. Kond doen. Getuigenis afleggen: het was niet altijd zo, hij is niet wie hij is.