In korte (te korte!) hoofstukken schetst hij (de oudere man door de ogen van de tien- tot elfjarige) de leden van het gezin (niet de broer, maar die komt in het tweede deel uitgebreid aan bod, en ook over de (geadopteerde) meisjes kom je eigenlijk in het tweede deel veel meer te weten) en het belangrijkste personeel. Met rake zinnen zet hij karakter, uiterlijk, hebbelijkheden, verhoudingen neer. Het zijn warme herinneringen, maar tegelijkertijd zijn ze erg droef omdat ze allen leiden tot het afscheid nemen van de moeder & natuurlijk ook het kindzijn.

Het deed me denken aan het eerste deel van Proust's Recherche, waarin deze zijn jeugd beschrijft, over de verwondering van zijn kindzijn, de beschrijvingen van zijn ouders, familie, buurmeisjes ... en ook daar die alom tegenwoordige droefheid omdat er aan alle verwondering een eind komt. Tenzij je het ergens weet vast te houden: een muziekfrase, een boek van Tolstoj ...

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/05/kinderjaren.html ( )