In dit boek zitten twee verhaallijnen in elkaar verstrengeld met Laurel als hoofdpersonage.

Het ene gaat over het feit dat ze naar de academie moet om haar talenten te ontwikkelen en om zich en haar familie en vrienden te kunnen verdedigen tegen Barnes en de andere trollen. Jamison, een winterelf, beweert dat ze een grote aanleg heeft als herfstelf, maar Laurel vindt dat ze er niets van kan, want alles mislukte altijd.
Het andere gaat over haar relatie met David en Tamani. Het wordt pas echt ingewikkeld als Laurel sterke gevoelens heeft voor Tamani, terwijl ze samen is met David. Zelf voelt ze zich schuldig tegenover David als ze bij Tamani is. De twee verhaallijnen raken pas echt verstrengeld wanneer Laurel een keuze moet maken tussen de elfenwereld, met Tamani en misschien een voledige, toekomstige opleiding in de academie en de mensenwereld, met David, haar vrienden en familie en een verdere opleiding.

Wanneer Tamani haar uitnodigt om naar een feest te gaan in de elfenwereld, besluit ze, met zekere aarzeling, om mee te gaan. Ze beleeft daar een prachtige dag tot dat het onvermijdelijke gebeurt: Tamani kust haar. Woedend loopt ze weg, terug naar de poort. Tamani volgt haar en probeert haar duidelijk te maken dat hij het wachten zat is. Wanneer dat niet lukt, beweert hij dat hij zich zorgen maakt over haar. Ook zegt hij dat het pijn doet dat Laurel elke keer opnieuw bij hem weggaat. Maar Laurel wil alleen maar terug naar de mensenwereld. En dat doen ze.
Op het moment dat Laurel en Tamani het bos uitlopen, net nadat Tamani haar weer had gezoend en zij hem van haar af had geduwd en hem verteld had dat ze niet van hem hield, zien ze David met een gekwetste en beschuldigende blik in zijn ogen. En juist dan kust Tamani haar weer. Laurel trekt zich snel los en bevalt Tamani weg te gaan, maar het is te laat: David ziet het en na een hevige discussie tussen hen, rijdt hij weg. Laurel heeft er een puinhoop van gemaakt.

Een steen breekt het raam van het venster bij haar thuis. Er is een briefje rond gewikkeld waarop staat dat Barnes Chelsea, een goede vriendin van Laurel, heeft ontvoerd en dat ze tegen negen uur bij de vuurtoren moet zijn of Chelsea overleeft het niet. Laurel roept haar schildwachten om hulp, maar niemand reageert. Dus besluit ze om samen met David Chelsea te gaan redden.
Haar mengsel, dat eindelijk eens werkt, zorgt ervoor dat vier van de trollen bewusteloos vallen, maar Barnes niet. Hij lijkt er immuun voor. Gelukkig is Klea, de vrouw die hen al eens eerder redde in een dodelijke situatie met trollen, er weer om Barnes te doden. Laurel vertrouwt Klea niet genoeg om haar te vertellen dat ze een elf is, dus houdt ze haar mond wanneer Klea vraagt hoe ze in hemels naam die trollen bewusteloos heeft gekregen.

Laurel is echt blij dat ze haar elf-zijn niet meer hoeft te verbergen voor Chelsea en ze maakt het ook goed met David door hem te vertellen dat ze haar keuze heeft gemaakt en dat ze voor hem kiest. Ook gaat ze terug naar het domein, waar de poort naar Avalon staat en haar vroegere huis, om Tamani te vertellen dat ze hem nooit meer wil zien. Maar Shar, die verantwoordelijk is voor de poort, vertelt haar dat hij al weg is. Hij verzorgt de blaren op haar hand, die ze had opgelopen door het mengsel, en dwingt haar te vertellen wat er gebeurt is. En uiteindelijk doet ze dat.
Op het einde van het boek kom je te weten dat eigenlijk Tamani niet weg was, maar dat hij zich enkel zich schuilgehouden had. Ook lijkt hij iets van plan te zijn dat maanden gaat duren. Maar dat kom je te weten in het derde boek van de reeks.

Ik vind het persoonlijk een fantastisch boek, maar ik heb soms wel eens medelijden met Tamani. Dat moet toch verschrikkelijk voor hem zijn? Maar dan nog, een indrukwekkend verhaal! Wanneer je aan dit boek begint, kan je niet meer stoppen. Ik heb hem in twee dagen uitgelezen! Echt verslavend. ( )

Schitterend tweede deel ... op naar het volgende ! ( )