|
Bezig met laden... Lolita (1955)door Vladimir Nabokov
  
» 84 meer Favourite Books (106) 501 Must-Read Books (119) Books Read in 2016 (131) Russian Literature (22) 1950s (28) Books Read in 2017 (127) Books Read in 2019 (127) Metafiction (29) Top Five Books of 2017 (102) BBC Big Read (161) Books Read in 2013 (82) BBC Big Read (55) Five star books (413) Elegant Prose (21) A Novel Cure (240) The Greatest Books (27) Art of Reading (20) Read These Too (13) Nifty Fifties (26) Movie Adaptations (89) Overdue Podcast (193) Erotic Fiction (8) Read (142) Read (15) Must read (20) Books About Girls (190) Unreliable Narrators (38) Love and Marriage (26) Biggest Disappointments (430) Unread books (940) Bezig met laden...
 Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden.
Het thema is inderdaad obsceen, maar het is prachtig beschreven. De inhoud is voldoende bekend, een oudere heer neemt een nimfijn op sleeptocht door de USA en vegrijpt zich aan haar. Er zijn een paar onlogische wendingen in het verhaal, zoals het feit dat Lolita niet lang om haar moeder treurt. Maar gaandeweg bekroop mij het gevoel dat de dingen niet zijn zoals je dat zou willen. Humbert leeft in zijn eigen wereld, alles wordt vanuit hem beschreven. En je weet niet of hij voortdurend gek is, of dat hij langzamerhand gek wordt. Is alles wel gebeurd zoals hij het beschrijft of speelt het vooral af in zijn hoofd? En dat alles in prachtige taal, zelfs in de nederlandse vertaling. (  ) Pieter_Goldhoorn | Mar 3, 2013 |  Waarom dit boek zo lang verboden was, is mij geheel duidelijk. Bij sommige "verboden boeken" moet je de reden zoeken in subtiele context, in religie of louter politiek klimaat maar bij "Lolita" is het meteen duidelijk waarom het zo controversieel was (hoewel bovengenoemde redenen ook hier een rol speelden). Toch was het boek niet zo schokkend als ik verwacht had op basis van zijn reputatie. Zeker, je knapt er niet van op maar de expliciet seksuele handelingen vliegen je ook niet om de oren. Nabokov schrijft prachtig met lange zinnen en veel verkapte referenties naar andere verhalen, schilderijen en denkbeelden van de grote denkers van zijn tijd, schets hij een mooie goudgele achtergrond van Amerika in de jaren vijftig waartegen de lijdensweg van Lolita en Humbert kwalijk afsteekt. Humbert Humbert, de hoofdpersoon en ik-verteller, wordt ons gepresenteerd als een getroebleerd man. Een uitzonderlijke mooie man ook. Een goed onderwezen man uit het oude Europa, charmant en slim. Hij is erg gesteld op zijn uiterlijk en wijst de lezer regelmatig op zijn onweerstaanbaarheid. Naarmate het verhaal vordert, verliest Humbert zichzelf steeds meer. Hoewel hij zijn heimelijke wensen nu vrijelijk kan uitvoeren, wordt hij achterdochtig en paranoia. Hij voelt dat dit nooit goed kan gaan, zowel door de verderfelijkheid als door de steeds volwassener Lolita. Kan hij nog wel zijn gevoelens kwijt als zijn geen nimfijn meer is? Of moet hij zich van haar ontdoen en opzoek naar een nieuwe schat? Hij ziet geen uitweg en verliest zich steeds meer in alcohol. Vooral dit alcoholisme leidt toch toenemende vervreemding, de afstand tussen Lolita en Humbert groeit, de afstand tussen Humbert en de realiteit groeit en, misschien vooral, de afstand tussen de lezer en Humbert groeit. De ondergang is nabij en onontkoombaar. De belevingswereld van Lolita blijft verborgen. Wij zien haar alleen vanuit Humberts optiek en Humbert schrijft zijn verhaal vanuit de cel en hij onderstreept zijn slechte fysieke en mentale gezondheid. Duidelijk is wel dat haar groot onrecht wordt aangedaan, dat ze ongelukkig is en zich vaak hopeloos voelt. Duidelijk is ook dat ze langzaamaan opgroeit en zich probeert te onttrekken aan haar "Pa". Uiteindelijk lukt dit haar en ze bouwt een nieuw leven voor zichzelf, gesetteld met haar eigen gezin. Ze lijkt niet, niet langer?, bang voor Humbert. Uiteindelijk is het een mooi boek, het grijpt je aan en blijft je bij. Hoewel ik de neiging had soms wat over te slaan om mezelf te sparen van erg donkere stukken of ter behoeve van wat meer vaart tijdens het lezen, sloeg ik de bladzijde toch altijd terug om geen nuances te verliezen. Het is een verschrikkelijk verhaal om te lezen, maar zeker een literair kunstwerk. (  ) JessicaSim | Jan 23, 2013 | Elke beoordeling van Lolita is onvermijdelijk verbonden met je oordeel over pedofilie én over kunst als kunst. Bij het lezen van dit verhaal bekruipt je regelmatig een gevoel van walging, want het ogenschijnlijke liefdesverhaal is er in werkelijkheid één van uitbuiting en misbruik. Maar toch blijft dit verhaal bekoren, want het is gesteld is een sprankelende stijl, waar de stukken soms van af springen en het verhaal bevat zoveel verwijzingen en lagen, dubbele bodems en spielereien dat het een echte intellectuele uitdaging wordt. Nabokov probeert via het moreel pervers thema de primauteit van de kunst te benadrukken, maar uiteindelijk blijf je toch zitten met de vraag waar al deze virtuositeit toe leidt, waar het precies op slaat. En dat valt tegen, het spijt me. ( ) bookomaniac | Mar 24, 2011 | "Lolita" maakte bij herlezing in de Nederlandse vertaling niet de verpletterende indruk van de eerste lezing in het Engels. Het boek gaat over een man van middelbare leeftijd Humbert Humbert (ook wel Humbug of Hummer genoemd) die gefascineerd wordt door zogeheten nimfijnen, jonge meisjes tussen 8 en 14 jaar oud. Als hij een kamer huurt bij een mevrouw Haze wordt hij op slag verliefd op Lolita, haar 12-jarige dochter. Het boek is een verslag van zijn obsessie met haar. Als de moeder om het leven komt, trekt hij een jaar lang met Lolita door Amerika. Het boek is goed vertaald door Rien Verhoef. Er zijn 2 verfilmingen van gemaakt, een door Stanley Kubrick die ik nog niet heb gezien en een door Adrian Lyne, die de broeierige sfeer goed weergeeft maar verder maar matig is. Lolita is in mijn ogen het beste boek van Nabokov. Andere goede Nabokovs zijn: "Laughter in the dark" en "Bleek vuur". (  ) erikscheffers | Jul 1, 2009 | Verschrikkelijk mooi boek. Verschrikkelijk ook hoe 'Lolita' een betekenis heeft gekregen die nauwelijks overeenstemt met het personage van Nabokov. Misschien omdat Humbert in eerste instantie zijn eigen ziel blootlegt en het gedrag van zijn Lolita wel beschrijft, maar niet analyseert? Wat het boek in grote mate zijn kracht geeft. ( ) brver | May 27, 2009 |
 Haven’t we been conditioned to feel that Lolita is sui generis, a black sheep, a bit of tasteful, indeed ‘beautiful’ erotica, and that Nabokov himself, with this particular novel, somehow got ‘carried away’? Great writers, however, never get carried away. Even pretty average writers never get carried away. People who write one novel and then go back to journalism or accountancy (‘Louder, bitch!’) – they get carried away. Lolita is more austere than rapturous, as all writing is; and I have come to see it, with increasing awe, as exactly the kind of novel that its predecessors are pointing towards... At one point, comparing himself to Joyce, Nabokov said: ‘my English is patball to [his] champion game’. At another, he tabulated the rambling rumbles of Don Quixote as a tennis match (the Don taking it in four hard sets). And we all remember Lolita on the court, her form ‘excellent to superb’, according to her schoolmistress, but her grace ‘so sterile’, according to Humbert, ‘that she could not even win from panting me and my old fashioned lifting drive’. Now, although of course Joyce and Nabokov never met in competition, it seems to me that Nabokov was the more ‘complete’ player. Joyce appeared to be cruising about on all surfaces at once, and maddeningly indulged his trick shots on high-pressure points – his drop smash, his sidespun half-volley lob. Nabokov just went out there and did the business, all litheness, power and touch. Losing early in the French (say), Joyce would be off playing exhibitions in Casablanca with various arthritic legends, and working on his inside-out between-the-legs forehand dink; whereas Nabokov and his entourage would quit the rusty dust of Roland Garros for somewhere like Hull or Nailsea, to prepare for Wimbledon on our spurned and sodden grass.  The development of this emigre’s euphuism is a likely consequence of Nabokov’s having had to abandon his natural idiom, as he puts it, his ‘untrammelled, rich and infinitely docile Russian tongue for a second-rate brand of English, devoid of any of those apparatuses —the baffling mirror, the black velvet backdrop, the implied associations and traditions—which the native illusionist, fractails flying, can magically use to transcend the heritage in his own way.’ This, which enacts the problem with characteristic tricksy indirection, also implies its solution as the laborious confection of equivalent apparatuses in the adoptive language: the whole farrago of imagery, archaism, etc., which cannot strike even the most finely tuned foreign ear as it strikes that of the native English-speaker. The end product sadly invokes a Charles Atlas muscle-man of language as opposed to the healthy and useful adult... There comes a point where the atrophy of moral sense, evident throughout this book, finally leads to dullness, fatuity and unreality. Humbert’s ‘love’ for Lolita is a matter of the senses, even of the membranes; his moments of remorse are few, brief and unconvincing; it never really occurs to him to ask himself just what the hell he thinks he is up to. There is plenty of self-absorption around us, heaven knows, but not enough on this scale to be worth writing about at length, just as the mad are much less interesting than the sane.  Brilliantly written ... a disquietingly sombre exposure of a pervert's mind, and finally dreadfully moral in its almost melodramatic summing up pf the wages of this particular sin. Massive, unflagging, moral, exqusitely shaped, enormously vital, enormously funny - Lolita iscertain of a permanent place on the very highest shelf of the world's didactic literature.  A scarifying indictment of the kind of perversion with which it deals. Onderdeel van de uitgeversreeks(en)Gli Adelphi (103) Biblioteca Folha (1) Biblioteca Sábado (29) — 24 meer Is opgenomen inHeeft de bewerkingBestudeerd in
When it was published in 1955, Lolita immediately became a cause celebre because of the freedom and sophistication with which it handled the unusual erotic predilections of its protagonist. But Vladimir Nabokov's wise, ironic, elegant masterpiece owes its stature as one of the twentieth century's novels of record not to the controversy its material aroused but to its author's use of that material to tell a love story almost shocking in its beauty and tenderness. Awe and exhilaration--along with heartbreak and mordant wit--abound in this account of the aging Humbert Humbert's obsessive, devouring, and doomed passion for the nymphet Dolores Haze. Lolita is also the story of a hypercivilized European colliding with the cheerful barbarism of postwar America, but most of all, it is a meditation on love--love as outrage and hallucination, madness and transformation. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. 
|
 Google Books — Bezig met laden...Populaire omslagenWaarderingGemiddelde: (4.1)
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
5
1
**Lolita Group Read
13