Een actueel boek om te lezen in de week van de laatste Amerikaanse bemande ruimtevlucht.

Mary Roach neemt ons ditmaal mee in de details, ins & outs van het astronautenbestaan, zoals ze zelf schrijft 'Welcome to space. Not the parts you see on TV, the triumphs and the tragedies, but the stuff in between—the small comedies and everyday victories.'. Ze doet dit met verve en groot gevoel voor humor en doet ons stil staan bij details waar we nooit bij hebben stil gestaan.

Want: wie wist er dat er een expertisegroep maandenlang met elkaar debatteerde over Vexillology, oftewel Vlaggenkunde? In de maanden voor de maanlanding kende dit vak waarschijnlijk een van z'n hoogtepunten. Ooit er over nagedacht hoe de vlag zo fier kon wapperen in ... vacuüm?

Hiernaast de verschuiving van het soort mens dat nodig was als astronaut. De eerste natuurlijk vindingrijk & stoer. Later: "These days the astronaut job title has been split into two categories. (Three, counting payload specialist, the category into which teachers, boondoggling senators,* and junketing Saudi princes fall.) Pilot astronauts are the ones at the controls. Mission specialist astronauts carry out the science experiments, make the repairs, launch the satellites. They’re still the best and the brightest, but not by necessity the boldest."

Het vak kon ook vervelen, zoals Apollo 17 astronaut Gene Cernan in zijn dagboek noteerde: “Should have brought some crossword puzzles.”

Hiernaast over de psychologie van het lange tijd met elkaar opgesloten zitten in een kleine, lawaaiige ruimte in een onwrikbaar pak. En dan hebben we het niet over de stank, de hygiëne en de technieken die men had om de ontlasting af te voeren. Mary Roach neemt elk detail en werkt dat helemaal uit. “They were,” he allowed, “pretty smudged around the crotch area”

"Norbert Kraft summed it up nicely. I had asked him if he thought being an astronaut was the best or the worst job in the world. “You’re sleep-deprived, and you have to perform perfectly or else you don’t fly anymore. As soon as you’re done with something, ground control is telling you something else to do. The bathroom stinks, and you have noise all the time. You can’t open a window. You can’t go home, you can’t be with your family, you can’t relax. And you’re not well paid. Can you get a worse job than that?”"

De botdichtheid neemt af in de ruimte. Om dat te onderzoeken zijn er hele sportzalen geweest met vrijwilligers die zes maanden plat op bed bleven liggen. Zwaartekracht, apen, wagenziekte, trillingen, waaraan ga je dood als je neerstort? Mary Roach pakt een vergrootglas en laat ons de vergrote details zien van bemande ruimtevaart.

Over het nut van de bemande ruimtevaart citeert ze Benjamin Franklin. Upon the occasion of history’s first manned flights—in the 1780s, aboard the Montgolfier brothers’ hot-air balloons—someone asked Franklin what use he saw in such frivolity. “What use,” he replied, “is a newborn baby?"

Dit boek is een dikke aanrader voor de nieuwsgierigen. ( )