Een magistrale constructie, waarin je om het hoofdstuk wordt meegenomen naar een bepaalde periode in de geschiedenis van de familie en Oostenrijk. Het boek is heel erg goed geschreven. Zo goed, dat het hoofdstuk over de vijftienjarige Peter, die bij de Hitlerjugend tegen de Russen vecht die in april 1945 Wenen binnentrekken, me fysiek onpasselijk maakte. ( )

Philipp Erlach, 37 jaar, een passieve man met een onduidelijk leven, een onduidelijke relatie, en weinig concrete ambities, erft het huis van zijn grootouders in Wenen. Hij probeert dit huis te ontdoen van zijn geschiedenis, door alles wat erin staat weg te gooien. In korte hoofdstukken, verspreid door het boek, volgen wij zijn voortgang bij het legen en schoonmaken van dit huis. Met nadruk op het schoonmaken van een zolder die al jaren bewoond lijkt door een kolonie duiven en onder de drek zit. Symbool voor een drekkig verleden?

In de tussenliggende hoofdstukken, die langer zijn, volgen we steeds één dag uit de levens van zijn ouders en grootouders. Dagen die - niet geheel toevallig - vallen in de jaren 1938, 1945, 1955, 1962, 1970, 1978, 1982 en 1989. Minstens een aantal van die jaren zijn belangrijke jaren in de geschiedenis van Oostenrijk (en Europa) geweest, waarmee het boek naast een familiegeschiedenis ook een soort van geschiedenis van het land Oostenrijk wordt.

Het is een aardig boek om te lezen, maar ook niet meer dan dat. Eerlijkgezegd vond ik het saai! De enige reden dat ik het uit heb gelezen is dat het de Duitse boekprijs heeft gewonnen, waardoor ik bleef hopen op iets van een clou of ontwikkeling of samenloop van verhalen, iets van een diepere betekenis, iets dat me zou raken. Helaas... dat kwam niet. Door de fragmentarische stijl van het boek, waarin alleen losse dagen uit de levens van de hoofdpersonen worden beschreven blijven de karakters wat op de vlakte. Het zal een stilistisch doel hebben, maar het beviel mij weinig. De karakters zijn weinig sympathiek of interessant, waardoor ik als lezer me ook nauwelijks betrokken voelde bij hun levens. Daarnaast is ook het taalgebruik niet erg spannend, hoewel het mogelijk is dat de Nederlandse vertaling gewoon niet goed was (voelde geforceerd aan, en zat vol met vreemde woorden en zinnen waar het Duits als het ware doorheen sijpelde).
Geen aanrader wat mij betreft. ( )