Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... De vloek van de schaduw (2002)door Alexey Pehov
Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. Gisteren is uiteindelijk dit boek in de bus gevallen. De auteur wordt beschreven als de Russische Tolkien. Zo wordt hij toch geadverteerd door Mynx. Om een eerste indruk te krijgen heb ik vlug de eerste bladzijden gelezen. Ik ben voorlopig teleurgesteld. Alexey Pehov benoemt veel te vlug wat er is, hoe iemand zich voelt. De auteur gebruikt geen zinnen om een bepaalde gemoedstoestand of situatie te beschrijven. Op de eerste bladzijde wordt er verteld dat de stadswachten bang zijn. Ik vind dat dit niet zo benoemd moet worden. Het is bijvoorbeeld heerlijker om te lezen dat de stadswachten schichtig om zich heen kijken als ze de donkere straten doormacheren. Dan trek ik als lezer ook de conclusie dat ze bang zijn. Een ander voorbeeld is dat de priesters en magiers proberen om het kwaad tegen te houden maar dat dit hen moeilijk lukt. Ik zou daar ook een hoofdstukje aan besteden waar je vertelt over priesters en/of magiers bezig met hun onmogelijke taak om het kwaad te bestrijden. Op die manier weet ik als lezer ook dat het kwaad sterker wordt en dat de strijd aan het naderen is. Er wordt veel te veel en te vlug benoemd, een situatieschets gemaakt. Op de eerste twee bladzijden heb ik al een paar keer de beschrijvende woordenlijst moeten gebruiken op het einde van het boek. Ik vind een verklarende woordenlijst in een boek ok, maar dan om die te gebruiken omdat ik het niet meer weet. Op bladzijde 5 worden de 'Ijsnaalden' vernoemd.... Ik vind dat je perfect een zin kunt schrijven die zorgt dat je als lezer weet dat de 'Ijsnaalden' een bergketen zijn. Er wordt verwezen naar de 'Wildharten' en de 'Eenzame Reus'. Opnieuw was ik verplicht om de woordenlijst te gebruiken om te weten wat die woorden nu betekenen. Je zou als schrijver een klein hoofdstukje kunnen wijden over die 'Wildharten' en die vesting van de 'Eenzame Reus' om zo volledig voor de lezer te schetsen dat die vesting de enige toegangspoort is naar het Troosteloze Land. Daarna kan je dan perfect verwijzen naar die woorden. Misschien gaat de auteur in de verdere hoofdstukken op een andere manier verder en zijn die minpunten enkel van toepassing op het eerste hoofdstuk. Ik hoop niet dat ze daarmee bedoelen dat hij de Russische Tolkien is. Tolkien beschreef meer en liet het verder over aan de lezer. Als de link enkel gaat omdat het epische fantasy is en dat het gaat over een kwaad die groeit en die bestreden moet worden, dan vind ik dit Tolkien tekort doen. Ondertussen heb ik het derde hoofdstuk afgerond. Nog steeds wordt het ritme onderbroken doordat ik regelmatig een plaatsnaam die vernoemd wordt achteraan in de woordenlijst moet opzoeken. Zonder die verklaring mis je toch een hoop van wat in het verhaal wordt verteld. Een minpunt voor mij is dat de hoofdpersonage vertelt alsof hij rechtstreeks met mij als lezer communiceert. Daar hou ik niet van. Gelukkig zijn er al wat meer stukken verhaal die wat vlotter lezen. We lezen verder. Op vallend is dat er gebeurtenissen voorvallen die zeer goed uitkomen, zelfs te goed uitkomen voor het verhaal. In reporterstijl wordt het verhaal afgerammeld. Personages worden niet echt uitgediept en zijn zeer oppervlakkig. Ondertussen is de echte queste begonnen. Spannend is het niet. Boek is uitgelezen. Het bevat alle elementen om een fantastisch avontuur te worden. Echter de schrijfstijl, zich richten tot de lezer, en de ontbrekende uitdieping van de figuren hebben mij niet toe gebracht om over dit boek zeer euforisch te zijn. Het is een aardig verhaal. De ervaren fantasylezer moet dit boek niet lezen. geen besprekingen | voeg een bespreking toe
Onderdeel van de reeks(en)
"After centuries of calm, the Nameless One is stirring. An army is gathering; thousands of giants, ogres, and other creatures are joining forces from all across the Desolate Lands, united, for the first time in history, under one, black banner. By the spring, or perhaps sooner, the Nameless One and his forces will be at the walls of the great city of Avendoom. Unless Shadow Harold, master thief, can find some way to stop them. Epic fantasy at its best, Shadow Prowler is the first in a trilogy that follows Shadow Harold on his quest for a magic Horn that will restore peace to the Kingdom of Siala. Harold will be accompanied on his quest by an Elfin princess, Miralissa, her elfin escort, and ten Wild Hearts, the most experienced and dangerous fighters in their worldand by the king's court jester (who may be more than he seemsor less). Reminiscent of Moorcock's Elric series, Shadow Prowler is the first work to be published in English by the bestselling Russian fantasy author Alexey Pehov. The book was translated by Andrew Bromfield, best known for his work on the highly successful Night Watch series."--Publisher's website. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.
|
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)891.735Literature Literature of other languages Literature of east Indo-European and Celtic languages Russian and East Slavic languages Russian fiction 1991–LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Humor die ook echt grappig is.
Personages waar je ook echt wat om geeft.
Dit boek was zeker de moeite waard. Kan niet wachten op het 2e deel om te zien hoe het verder gaat met mijn vrind Harold!
De reden dat ik het geen 5 sterren geef is omdat er soms wat geforceerd een hoofdstuk tussen zat om alles uit te leggen / personages te introduceren. Voelde niet 'natuurlijk' aan. ( )