Christa Wolf is op uitnodiging van het Getty Center een paar maanden in Los Angeles om de schrijfster van brieven aan een vriendin van haar te achterhalen. De schrijfster tekende de brieven slechts met een initiaal. Die zoektocht heeft resultaat. Intussen komt de IM-Stasiakte van Wolf in Duitsland in de pers. Dat is op zich al moeilijk genoeg, maar Wolf kan het niet van zichzelf accepteren dat ze zich niets van die periode kan herinneren. Hoe zit dat? Het duurt lang voor ze kan accepteren dat alles gegaan is zoals het gegaan is. Dat ze geloofde in de utopie. En dat ze zich daar niet voor hoeft te schamen.