Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Wat me lief was (2003)door Siri Hustvedt
Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. geen besprekingen | voeg een bespreking toe
PrijzenErelijsten
This is the story of two men who first become friends in 1970s New York, of the women in their lives, and of their sons, born the same year. Both Leo Hertzberg, an art historian, and Bill Weschler, a painter, are cultured, decent men, but neither is equipped to deal with what happens to their children - Leo's son drowns when he's 12, while Bill's son Mark grows up to be a delinquent, and the acolyte of a sinister, guru-like artist who spawns murder in his wake. Spanning the hedonism of the eighties and the chill-out nineties, this multi-layered novel combines a plot of mounting menace with a deeply moving account of familial relationships and a superbly observed portrait of an artist, set against the backdrop of a society reaching new depths of depravity in its frenetic quest for the next fashion, drug and thrill. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)813Literature English (North America) American fictionLC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Hustvedt heeft haar verhaal gesitueerd in het artistieke milieu in de jaren 80 en 90 in Soho-New York, een heel apart wereldje dat ze blijkbaar goed kent en waarmee ze ook gedeeltelijk afrekent. Af en toe resulteert dat in nogal zware, moeilijk verteerbare passages over de kunstwerken die Bill, één van de hoofdfigeren maakt, maar in zeker opzicht zijn die wel functioneel: net als de altijd zeer individuele interpretaties van kunst is het inschatten van het gedrag van andere mensen een hachelijke zaak. Want dat is zowat de sleutel tot dit werk: het beschrijft hoe onmachtig we zijn, hoe weinig greep we op ons leven hebben, en zelfs hoe slecht we de mensen die het dichtst bij ons staan (kunnen) kennen.
Toch is deze eerste grote roman van Hustvedt zeker niet perfect: de artistieke beschrijvingen zijn echt wel een taaie brok, enkele verhaallijnen lopen zonder veel verklaring dood, en het hele horrorverhaal beheerst het derde deel net iets te fel, zeker ook omdat het dan plots afbreekt en overgaat in de epiloog.
Maar desondanks heeft Hustvedt grote indruk op mij gemaakt. Dit is een intelligente, complexe roman die gaat over het leven in zijn vertederende en zijn afgrijselijke naaktheid. ( )