Hoewel Het slot, net als de rest van het ongepubliceerde oeuvre, door Kafka bestemd werd voor de brandstapel (waarvan zijn vriend Max Brod het redde), moet het door de schrijver beschouwd zijn als zijn magnum opus.
Het slot is te lezen als een droom: je moet ergens naartoe, dat is van het hoogste belang; aanvankelijk verloopt alles vlot, maar gaandeweg ontmoet je steeds meer hinderpalen en je wordt wakker zonder je doel te hebben bereikt. Maar de roman is ook een verbeelding van de staatsmacht: het centrum van die macht is te omcirkelen, niet te bereiken, laat staan te begrijpen.

‘Wie is de invloedrijkste prozaschrijver uit de wereldliteratuur? Geen schrijver blijkt relevanter dan Franz Kafka.’ PIETER STEINZ

‘De vertalers hebben de absurde en beklemmende sfeer heel goed weergegeven.’ TROUW
Recensie(s)

Landmeter K. komt op zekere avond aan in een dorpje en zoekt toegang tot het alles overheersende slot. In een herberg neemt hij zijn intrek en onderneemt van daaruit verwoede pogingen om woon- en werkvergunning te verkrijgen. Hij slaagt hierin niet; sterker nog, het wordt hem onmogelijk gemaakt om aan de gemeenschap deel te nemen. Het romanfragment breekt af, K.'s pogingen lopen stuk. Deze vertaling is gebaseerd op Kafka's eigen tekst. De eerdere vertalingen - ook de voortreffelijke vertaling van Guus Sötemann - waren geënt op de door Max Brod (vriend en uitgever van Kafka) bezorgde editie. De eigen toon van Kafka komt in deze uitgave dus geheel tot zijn recht. Daarom is deze vertaling, gebaseerd op de door Malcolm Pasley bezorgde uitgave (Fischer Verlag, 1982) uniek te noemen. Voorzien van een nawoord van de vertalers. Kleine druk, krappe bindmarge.

Nog bevreemdender dan Het Proces, maar prachtige scènes. Andermaal het individu tegenover de onzichtbare almacht, maar minstens evenzeer over hoe de perceptie van mensen doorslaggevend is. Tegelijk een soort Bildungsroman : als K. aankomt is hij een onbeschreven blad, maar hij probeert hardnekkig dat blad ingevuld te krijgen.
Eerste keer gelezen toen ik 17 was. ( )