De eerste inwoners van Tocaia Grande leefden aan het begin van de twintigste eeuw, toen de binnenlanden van Brazilië werden ontsloten voor de cacaocultuur. Zij waren afkomstig van de zelfkant van de Braziliaanse samenleving: moordenaars en vluchtelingen, bandieten en profiteurs, hoeren en vagebonden die slechts hun eigen, ongeschreven gedragsregels gehoorzaamden en hun eergevoel hoger aansloegen dan hun leven.

De naam Tocaia Grande betekent 'Grote Hinderlaag' en verwijst naar een bloedig treffen tussen twee concurrerende cacaoplanters en hun aanhang, een treffen dat plaatsvond in de woelige beginjaren van het stadje. In die jaren was het leven er oneindig veel woester, meeslepender en gevaarlijker dan heden ten dage, nu het plaatsje is omgedoopt tot Irisopolis en een van de welvarendste stadjes is in het achterland van Bahia.

Feesten worden afgewisseld met ruzies, liefdes met lijken, hebzucht en wraak met tederheid. Te midden van deze tegenstellingen blijkt Tocaia Grande een wilde maar hechte gemeenschap te zijn, die eensgezind lak heeft aan de wetten van de officiële machthebbers.

In Tocaia Grande zien we de ontembare, woeste groeikracht van een stad-in-wording aan het werk. Via een bont palet van verhalen en hoofdpersonen heeft Jorge Amado een roman gecreëerd die even Braziliaans is als de plaatselijke rum: donker en heet, zoet en koppig, verlokkend en verslavend. Tocaia Grande is een verhaal vol zon, sensualiteit en avontuur.