Erg vermakelijk, aangenaam leesbaar en pretentieloos boek waarin vooral de 19e eeuw op de voorgrond wordt geplaatst. Bryson doorloopt een voor een alle kamers (of ruimtes) van zijn huis en brengt zo op lichtvoetige wijze een spiegel van de Britse maatschappij door de eeuwen heen, hoewel zoals gezegd met een klemtoon op het Victoriaans tijdperk. "Huizen zijn verbazend complexe vergaarbakken." (p. 12) "Een huis is geen schuilplaats voor de geschiedenis. Het is de plek waar de geschiedenis uiteindelijk belandt." (p. 13) Wat je als lezer krijgt, is geen doorwrochte studie van architecturale ontwikkelingen noch van andere evoluties in het dagelijks leven van mensen. Bryson slaat regelmatig zijwegen in die soms wat arbitrair gekozen lijken maar toch telkens weer op interessante personen, feiten of weetjes uitkomen.
"Wat betreft het huiselijk leven is er nooit een boeiendere of bewogenere tijd geweest. Het private leven onderging in de negentiende eeuw namelijk een algehele omvorming: sociaal, intellectueel, technisch, hygiënisch, modieus, seksueel, en in bijna elk ander opzicht waarvan je een bijwoord zou kunnen maken." (p. 460) Waarom denk ik intussen bijna hetzelfde over de voorbije twintigste eeuw? Misschien omdat ik pas "The Game" van Alessandro Baricco heb gelezen? Het begin van de 19e eeuw leek nog met een voet in de middeleeuwen te staan om dan een in sneltempo te evolueren naar het gebruik van "stoomschepen en sneltreinen, telegrafie, fotografie, anesthesie, sanitair binnenshuis, gasverlichting, antiseptische middelen in de geneeskunde, diepvries, telefoons, elektrische verlichting, opgenomen muziek, auto's en vliegtuigen, wolkenkrabbers, films, radio en letterlijk tienduizenden andere dingen ... voor huis-tuin-en-keukengebruik" (p. 460) Met een korte afsluitende blik op klimaatverandering en migratie wil Bryson blijkbaar toch even een waarschuwing laten horen voor de gevolgen van de ongebreidelde manier waarop de mens de natuurlijke rijkdommen van zijn planeet neigt te gebruiken. ( )

De verwachtingen waren hooggespannen: een geschiedenis over het ontstaan en functioneren van verschillende kamertypes in een negentiende eeuws woonhuis. Dit boek daarentegen schetst een overzicht van, ja wat precies?, in een aangename en humoristische schrijfstijl. Vaak is niet precies duidelijk waarom een bepaald onderwerp onder een kamertype wordt besproken. Conclusie: dit boek is als de meeste Hollywoodfilms: vermakelijk, aangenaam en onderhoudend, maar de volgende ochtend is er weinig van de inhoud in het geheugen blijven hangen. ( )

Starting with the layout of his own house, Bryson sets off on a journey that will take you through each and every room and the history behind it. And every other of its kind in the world. Ever wondered on which steps of the stairs most accidents occur? Who was the one to coin the term 'conservatory'? This and many, many other little histories, people and facts are brought back to life in Bryson's pleasant, humoristic style. Where his "Short history of nearly evereyhting" became a bit tedious at times, I thought this to be an entertaining read throughout. ( )

Bill Bryson is één van die zeldzame schrijvers die je tegelijkertijd amuseren en inzichten geven in de manier waarop historische ontwikkelingen zich in het concrete bestaan van gewone mensen voltrokken. Een onmisbare achtergrond voor iedereen die lesgeeft in geschiedenis, ook door het enthousiasme en nieuwsgierigheid van de schrijver die je inspireren.
Bij Bryson krijg je ook besef van de impact van wetenschap en technologie op de samenleving. Een voorbeeld is zijn bespreking van de komst van waterclosetten in Londen, die zorgde voor enorme stankproblemen doordat het afvoersysteem voor regenwater daar niet op berekend was.
Als hij beschrijft hoe talloze ontdekkingen en uitvindingen in Groot-Brittannië juist door geestelijken zijn gedaan omdat dit een klasse van gestudeerde mensen was zonder noemenswaardige beroepsverplichtingen, dus met een zee van vrije tijd en een riant salaris, geeft dat je een heel apart inkijkje in de structuur van een samenleving die voorgoed verdwenen is.
Bryson heeft (net als zijn Geschiedenis van bijna alles) een speciaal plekje in zijn hart voor excentrieke lieden die - gelukkig voor hem en ons - bij bosjes zijn te vinden onder de wetenschappers, architecten enz. die een bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van onze wooncultuur. Ook daarmee is zijn boek een pleidooi voor een benadering van het verleden niet vanuit grote lijnen of abstracte theorieën (hoe nuttig ook) maar vanuit het bijzondere, eigenaardige en persoonlijke. Dat geeft kleur en geur aan zijn verhalen.
Brysons boek is alweer een voorbeeld van hoe je toegankelijk schrijft voor geïnteresseerde leken en de interesse voor het verleden aanwakkert. Een rijk gevarieerde, gezonde en smakelijke maaltijd. ( )

Jippie: de nieuwe Bill Bryson is uit! Dit is al de derde keer dat ik over hem blog (kijk hier en hier). Als Bryson fan heb ik Een huis vol: een klein geschiedenis van het dagelijks leven dan ook direct gekocht.

Bill Bryson werd op een dag getroffen door de gedachte dat we eigenlijk heel weinig weten over de geschiedenis van het dagelijkse leven. We maken ons drukker over veldslagen en andere belangrijke historische gebeurtenissen dan dat we nadenken over mensen die eeuwenlang rustig hun normale dingen doen zoals eten, slapen en zoeken naar meer comfort. En Bill Bryson realiseerde zich dat je nergens zoveel terugvindt over de geschiedenis van het dagelijkse leven dan in je eigen huis. Die gedachte inspireerde hem om een ontdekkingstocht te maken door zijn eigen woning: een in 1851 gebouwde pastorie in Norfolk waar hij met zijn gezin woont.

Hij gaat letterlijk van kamer tot kamer en zich onderweg afvragend hoe onze spullen eigenlijk zijn ontstaan. Waarom gebruiken we voornamelijk zout en peper, hoe is de vork aan zijn 4 tanden gekomen en hoe is de trap ontstaan? A lá Bill Bryson krijg je op deze manier een grote hoeveelheid interessante informatie voorgeschoteld. Hij gaat in op de grootste ontdekkingen (door soms zeer excentrieke uitvinders) die wij tegenwoordig voor vanzelfsprekend nemen zoals elektriciteit, verf en het doortrek toilet. Soms springt Bill Bryson wel heel erg van de hak op tak maar dat vergeef ik hem graag. Het is voor mij het ideale vakantieboek: grappig, je steekt er iets van op en het is lekker dik.