Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Blauw is een warme kleur (2010)door Jul Maroh
Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. geen besprekingen | voeg een bespreking toe
Heeft de bewerking
"Blue is the Warmest Color is a graphic novel about growing up, falling in love, and coming out. Clementine, a high school student, has an average life: she has friends, family, and the romantic attention of the boys in her school. When her openly gay best friend takes her out on the town, she wanders into a lesbian bar where she encounters Emma: a punkish, confident girl with blue hair. Their attraction is instant and electric, and Clementine finds herself in a relationship that will test her friends, parents, and her own ideas about herself and her identity"-- from publisher's web site. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)741.5The arts Graphic arts and decorative arts Drawing & drawings Cartoons, Caricatures, ComicsLC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Boek en film gaan over Clémentine (in de film Adèle), een jonge vrouw die in de 4e klas van de middelbare school zit en die vriendinnen en vriendjes heeft en er achterkomt dat ze meer voelt voor vrouwen. Op straat ontmoet ze Emma, een wat oudere vrouw, die blauwgeverfd haar heeft en waar ze op slag verliefd op wordt. Ze ontmoeten elkaar weer in een homobar, raken aan de praat en krijgen een relatie.
Het is interessant om te zien waar de film en het boek van elkaar afwijken. In het begin van het boek is Clémentine ernstig ziek en het boek is geschreven in dagboekvorm. De dagboekvorm en de ziekte van Clémentine zijn weggelaten in de verfilming. Verder lees je het boek in een uur uit en duurt de film 3 uur. Er is dus in de film veel meer ruimte om wat meer te vertellen. Dat heeft Abdellatif Ketiche (de regisseur) deskundig gedaan. Veel scenes die in het boek slechts aangestipt worden zijn van vlees voorzien en er zijn dingen toegevoegd die het verhaal nog geloofwaardiger maken (de baan van Adèle, de schilderijen van Emma).
Ik heb het boek gelezen met de film in mijn gedachten. Als ik niet eerst de film had gezien, dan had het boek waarschijnlijk niet zoveel indruk gemaakt. Nu vind ik het een goed boek waarvan een geweldige film is gemaakt. ( )