Inside Man wordt verteld vanuit het perspectief van een journalist die in het leven van Tom Taylor is geïnfiltreerd door zich samen met hem in een gevangenis te laten opsluiten. Het vorige deel is geëindigd met de massamoordpartij door Pullman waarvan Tom nu wordt beschuldigd. In afwachting van zijn proces wordt er op meerdere manieren geprobeerd om Tom voorgoed uit de weg te ruimen. Hij weet samen met Savoy, de journalist, en Lizzie Hexam (de aanstichtster van zijn ellende in het eerste deel) te ontsnappen door middel van de literaire wereldkaart en de magische deurknop van zijn vader.
Daarmee komen ze in de wereld van het fenomeen Jud Süß. Daar had ik nog nooit van gehoord dus ben even gaan speuren en het blijkt een film te zijn uit 1940, geproduceerd voor het nazi-regime en een groot succes in Nazi-Duitsland. Hier leert Tom dat hij de gave heeft om de kracht van verhalen onder controle te houden.

Het laatste gedeelte handelt geheel over Pauly Bruckner die als het konijn Mr. Bun uit Eliza Mae Hertford's Willowbank Tales voortleeft nadat hij door Wilson was gesnapt bij het proberen te stelen van de literaire wereldkaart. Voor zover ik heb kunnen ontdekken is dit een geheel verzonnen schrijver en verhaal. Allerlei schattige pratende dieren proberen Mr. Bun in hun bos te houden maar hij beweert dat het allemaal onzin is en hij weg wil. Een mooi voorbeeld van hoe een fictief personage uit zijn eigen verhaal wil komen omdat hij er niet in gelooft. Het is ook heel passend getekend in de stijl van een schattig pratende dierenwereld wat heel anders is dan de magische avonturen van Tommy Taylor of de werkelijkheid van Tom Taylor. Aan de tekenstijl is dus gelijk te zien in welke realiteit je je bevindt.

Alhoewel deze realiteiten steeds meer door elkaar gaan lopen. Zo wordt laten zien dat Lizzie praat met Wilson, de vader van Tom, door tegen boeken te praten waarin dan het antwoord van Wilson via letters in het boek terugkomen. De verhalende werkelijkheid van Nazi-Duitsland was in eerste instantie als een geestenwereld waar Tom, Savoy en Lizzie dwars doorheen konden wandelen zonder opgemerkt te worden of zonder iets te raken. Maar naar mate zij meer aandacht aan iets schonken, hoe meer solide dit werd en daarmee meer werkelijk.

Voor de gevangenisdirecteur is er de scheiding van de Tom Taylor in zijn gevangenis en de Tommy Taylor uit de boeken die hij elke avond aan zijn kinderen voorleest. Zijn kinderen die zo dol zijn op deze verhalen dat zij er steeds meer naar gaan leven en er zelfs een psychiater aan te pas komt om te waarschuwen voor het door elkaar halen wat werkelijkheid is en wat een fantasiewereld. Zeer intrigerend thema. Welke werkelijkheid staan wij onszelf toe?

Het Ongeschrevene wil wellicht geschreven worden? Of is niet voor niets Ongeschreven? Van de titel kan ik nog niet zoveel maken behalve dat het voornamelijk draait om verhalen en wat we daarmee doen. Spannend voor het volgende deel.

Nog een klein opvallend incident was dat tijdens de brand in de gevangenis Savoy opmerkt dat de sloten na drie minuten allemaal openspringen omdat men herhaling van de Schipholbrand wil voorkomen. Ik had er geen idee van dat deze gebeurtenis zo wereldwijd bekend is geworden dat het zelfs in een Amerikaanse graphic novel als plotpoint gebruikt kan worden. Zo dringt mijn werkelijkheid door in deze fantasiewereld. ( )