غلامحسین ساعدی

"-می ترسم سگ های بیل راهش ندن.
-سگ ها که راش می دن..."

عزاداران بیل ۸ قصه داره که در عین اینکه هر کدوم موضوع متفاوتی دارن، از لحاظ زمانی به ترتیب بازگو می شن و شخصیت های مشترکی دارن.
به طور کلی شاید بشه گفت ترس و مرگ، درون مایه مشترک این داستان ها هستن: مرگ یک عزیز یا فرد مهم و سازو کارهای دفاعی برای مقابله باهاش، ترس از قحطی و راهکار مردم.
بیلی ها انگار که از دنیا جدا افتاده اند، باورهای خرافاتی-سنتی رو در جامعه شون بسط می دن. وقتی مردم می خوان در برابر قحطی همفکری کنن تا کاری پیش ببرن، انتخابشون عزاداری و دخیل بستنه تا "حضرت دلش رحم بیاد و ما رو ببخشه". گهگاه وقتی خیلی دیر شده، در قدم آخر به "شهر" روی میارن. مدینه فاضله ای که گرچه زندگی بهتری به نظر می رسه توش در جریانه ولی در نهایت افراد بیل بازیچه و مسخره عام و خاص شهر خواهند بود. از طرفی شاید به خاطر ارتباط منحصر به فرد تنها گاری چی بیل با شهر هست که مشتی "اسلام" (اسم هوشمندانه و شخصیت پرنفوذ قصه ها) قوه تشخیص بهتری در انجام امور داره تا کدخدا.
در نهایت متن روان و غیر پیچیده ای داشت. از طرفی کتاب صوتی علاوه بر گویندگی زیبای علی دنیوی ساروی، فضای نسبتا ترسناک و دلهره آوری رو به وجود آورده بود که به جذابیت مجموعه اضافه می کرد.

"- بشوری نشوری، نجسه و پاک نمی شه.
- چی کارش کنم نجس نمی شه؟ ببرم کله شو زیر سنگ له بکنم پاک می شه؟"… (meer)