Sarah Bakewell (1) (1963–)

De lovende recensies voor dit boek zijn terecht: Sarah Bakewell is er wel degelijk in geslaagd die hybride groep van existentialisten een gezicht te geven, hun filosofieën begrijpelijk te maken en ze vanuit haar persoonlijk standpunt te taxeren. Gelukkig heeft ze al wat kilometers op de teller staan en dat maakt dat haar oordeel dikwijls erg genuanceerd en daardoor verrassend is. In mijn ogen was Sartre maar een windhaan die meetolde met alle revolutionaire winden, en ik was vooral door het ethisch humanisme van Camus aangetrokken. Bakewell stelt dat beeld bij, met toch wel heel veel begrip voor de anarchist in Sartre. Ook haar opwaardering van Simone De Beauvoir kon ik wel smaken: Bakewell zet vooral de enorme impact van haar boek ‘De Tweede Sekse’ in de verf, en terecht. Heidegger komt als mens niet goed uit dit boek, en dat is geen verrassing, maar het heeft inderdaad geen zin om deze ‘meest briljante en meest gehate filosoof van de 20ste eeuw’ te negeren. Alleen de telkens terugkerende positieve commentaar bij de impact van Merleau-Ponty ('de dansende filosoof') kan ik niet goed plaatsen: haar argumenten overtuigen me niet.
Tenslotte zal het de lezer vooral opvallen hoe gedetailleerd ze ingaat op de vele discussies, ruzies en zelfs ronduit vetes tussen de existentialisten; het lijkt op de duur wel alsof ze met niks anders bezig waren. Misschien heeft Bakewell die verschillen iets te dik aangezet en is ze af en toe iets teveel biografisch in haar benadering, maar ach ja, ook de existentialistische ‘helden’ blijken uiteindelijk maar mensen van vlees en bloed.… (meer)

"Hoe te leven" is een dubbelbiografie. Enerzijds gaat het over de mens Michel de Montaigne en anderzijds over "De essays", het boek waarmee hij beroemd is geworden. Leven en boek worden besproken aan de hand van één vraag (hoe te leven) en 20 mogelijke antwoorden op die vraag die door het werk van Montaigne worden gesuggereerd. De biografie is goed geschreven en geeft een levendig beeld van Montaigne en zijn tijd. Voor een veel uitgebreidere en betere recensie van dit boek zie de website van Anna van Gelderen: annavangelderen@blogspot.com… (meer)

Een boeiende biografie van zowel de man Montaigne als van zijn hoofdwerk "Essays". Dit laatste is nog springlevend en houdt nog vele professoren en gewone lezers in zijn ban.
De schrijfster verheldert op een schitterende wijze de filosofie van Montaigne, die voortbouwt op de Helleense en Romeinse filosofieën als het epicurisme, het stoïcime en het sceptisisme. Ze plaatst hem tegen de achtergrond van zijn tijd zodat je eveneens een goed zicht krijgt op de Franse geschiedenis van de zestiende eeuw met al zijn gruwelijke burger- en godsdienstoorlogen (protestanten tegen katholieken) en zijn pestepidemieën. De ontvangst en appreciatie van zijn Essays in zijn eigen tijd en de eeuwen daarna krijgt ook ruim aandacht, zoals Descartes en vooral Pascal die hem totaal afwijzen.
Spijtig van de vele drukfouten in de nederlandse vertaling.… (meer)