Guus Bauer

Bauer voert twintig jaar na het overlijden van Boudewijn Büch diens geest terug ten tonele als commentator bij enkele dagen die Bauer (Buddy genoemd door Büch) doorbrengt op voor Büch indertijd belangrijke plekken. "Niet zelden hanteren we de lijfspreuk van het boerenbedrog: het komt wel goed. Het zal zo'n vaart niet lopen. Gelovigen hebben hun hiernamaals, in welke vorm dan ook, twijfelaars vermoeden dat er meer is tussen hemel en aarde, maar kunnen het niet precies duiden, zijn een leven lang op zoek, omarmen bomen, volgen een goeroe of trachten met rituelen of met geestverruimend spul de god in zichzelf te vinden. Nuchtere mensen wuiven dit weg, dood is dood, punt uit. Een kwestie van alles uit het leven zien te halen. Niet zelden heeft die zoektocht naar geluk een wat jachtig karakter, wordt, de focus op materie, evengoed een batterij afgoden aanbeden. En de nihilisten, hebben zij werkelijk niets nodig om zich aan vast te klampen? Is het in twijfel trekken van alle vooropgezette denkbeelden en normen voor hen niet juist een leidraad?" (p. 33)
Over Büch is veel gezegd en geschreven. En wat Bauer hem hier laat zeggen is natuurlijk een zoveelste kijk op het leven van de man. Maar hier is het wel duidelijk dat het om fictie gaat en geen autobiografictie. "Ik vind het prima, ben eigenlijk altijd een personage geweest, de meester van het rollenspel, een evenwichtskunstenaar, gespecialiseerd in het ontlopen van mijzelf, acteerde met verve de intellectuele bohemien, wentelde me met graagte in de rol van poète maudit." (p. 49) Dus gewoon leuk om te lezen.… (meer)