Ad ten Bosch

“Als het eropaan komt, deugt geen vrouw.” Ad ten Bosch (*1951) tekent in deze roman een scherp portret van de eigenzinnige, egoïstische hoofdpersoon Max Verwindt. De 49-jarige Max, net gescheiden, trekt zich drie maanden terug in Florence. Hij huurt een etage bij de deftige Laura Daddi, 86 jaar oud. Op museumbezoek in de Biblioteca Laurenziana ontmoet hij de Amerikaanse architecte Nicole en brengt met haar de nacht door voor ze naar haar woonplaats Brussel terugvliegt. Tijdens een feestje bij de familie Daddi onthult de oude dame dat Max haar doet denken aan een oude geliefde. Na ruim twee maanden in Florence bezoekt Max in een weekend zijn ex en kinderen in Nederland. Bij terugkomst is er post van de (zwangere?) Amerikaanse Nicole die in Florence langs geweest blijkt te zijn. De oude dame sterft; Max vermaakt zich met Daddi’s kleindochter Hermance. Op weg naar de begrafenis van de oude dame ontmoet Max Laura’s oude vlam Ernando. De karakters in de roman zijn goed getekend, die dialogen wat pover, de verhaallijn is levendig en het einde mooi open. Ook aangenaam voor geïnteresseerden in renaissance-kunst en Florence.… (meer)