Lois McMaster BujoldBesprekingen

Omdat zijn moeder toen ze zwanger was, gifgas heeft ingeademd, is de achttienjarige Vor Miles Vorkosigan geboren met een botafwijking. Ondanks zijn handicap wil hij als zoon van de eerste minister van de Barrayaanse keizer slagen voor de militaire academie, maar hij faalt jammerlijk, waarna hij in de Bètaanse ruimtekolonie, op bezoek bij zijn oma, in de problemen raakt omdat hij een dronken sprongpiloot wil helpen. Daardoor volgt een onverwachte golf van avonturen, die van Miles uiteindelijk een ruimte-admiraal maken, nou ja, eigenlijk meer een piraat. Dit is, na 'De planeet Barrayar'* de tweede aflevering van 'De avonturen van Miles Vorkosigan', een reeks die alles heeft om populair te worden in de Nederlanden. Lois McMaster Bujold schrijft immers alsof ze een moderne - en grappige - Dostojewski van de sciencefiction is: stijlvol, avontuurlijk, romantisch, politiek geïnspireerd, gepassioneerd. Steekt ver boven de sciencefiction-middelmaat uit. Normale druk.
(Biblion recensie, B. van Laerhoven)

Kapitein Cordelia Naismith van de Betaanse Expeditie Macht wordt verliefd op Aral Vorkosigan, één van de edellieden van de achtergebleven en verslagen planeet Barrayar. Na haar huwelijk probeert ze zich zich aan te passen aan de archaïsche regels van de hiërarchisch gestructureerde maatschappij. Maar wanneer de keizer sterft en Aral wordt aangeduid als regent over het vijfjarige keizertje Gregor, barst een meedogenloze machtsstrijd los die uitmondt in een burgeroorlog waarin Cordelia en haar ongeboren zoon Miles een grote rol spelen. De vijftigjarige Lois McMaster Bujold heeft met 'De planeet Barrayar', de eerste roman in de SF-serie 'De avonturen van Miles Vorkosigan', de prestigieuze Hugo Award, de grootste onderscheiding in SF-literatuur, ontvangen. De roman doet bij tijd en wijle denken aan de SF-herschepping van een Tolstoïaanse roman. Dezelfde precieuse stijl, de aandacht voor de psychologische portrettering van mensen met 'blauw bloed' en een voorliefde voor veldslagen en de verborgen kant van het geweld. Ouderwets cachet in een SF-kleedje dat handig verpakt werd voor een breed publiek. Normale druk.
(Biblion recensie, Bob Van Laerhoven.)