Diederic van Assenede

Zoals duidelijk moge zijn, is 12-eeuwse literatuur niet iedereen zijn kopje koffie. Voor de liefhebber is dit echter een hele makkelijke uitgave, omdat de vertaling van de moeilijkere middelnederlandse woorden onder elke pagina staat. Niet zo goed als Karel ende Elegast, maar wel erg interresant.

Floris ende Blancefloer is een Middelnederlandse hoofse roman. De roman werd rond 1255 geschreven door Diederik van Assenede en telt 3975 verzen. Het verhaal is gebaseerd op een kleine, Franse liefdesroman, Floire et Blancheflor, geschreven door een onbekende dichter rond het midden van de 12e eeuw.

De verhaalstof van Floire et Blancheflor was al eerder vertaald in het Middelnederlands in de Maaslandse Floyris (Trierse Floyris), die fragmentarisch is overgeleverd in 368 verzen. Deze tekst is omstreeks 1170 geschreven, dus vlak na het ontstaan van het Franse verhaal.

Blancefloer, een christelijk meisje, groeit op aan het hof van een islamitische koning in Spanje. Aan het hof ontstaat er een hechte vriendschap met de zoon van de koning, Floris. Wanneer de koning en de koningin ontdekken dat hun vriendschap is overgevloeid in liefde, besluiten ze in te grijpen. Ze bedenken een list om de liefde tussen Floris en Blancefloer te dwarsbomen. Floris’ ouders sturen hem naar het buitenland om te gaan studeren en verkopen ondertussen Blancefloer als slavin aan rondreizende kooplieden. Een schitterend nepgraf moet Floris ervan overtuigen dat Blancefloer dood is. Floris is zo droevig dat hij zelfmoord wil plegen. Daarop besluiten zijn ouders om hem de waarheid te vertellen. Vervolgens gaat de jongen op zoek naar zijn geliefde. Tijdens zijn zoektocht ontdekt hij dat Blancefloer, samen met 140 andere vrouwen, wordt vastgehouden in de ‘vrouwentoren’ van de emir in Babylon (gelegen in Mesopotamië, het tweestromenland).

Ieder jaar kiest de emir één van die vrouwen tot zijn nieuwe echtgenote en laat hij de vorige doden. Volgens alle gegevens die Floris verkrijgt, wordt zijn Blancefloer de nieuwe uitverkorene van de emir. De vrouwentoren waarin Blancefloer verblijft, wordt heel zwaar bewaakt. Maar de waard van de herberg waar Floris logeert, vertelt hem over het zwakke punt van de poortwachter van de toren: hij is bezeten van het schaakspel én van geld. Met deze informatie in het achterhoofd nodigt Floris de poortwachter uit voor enkele spelletjes schaak, die hij allemaal opzettelijk verliest, zodat hij de de poortwachter grote bedragen geeft. Floris wint echter het laatste spel. Als wederdienst belooft de poortwachter hem eeuwige trouw, waarvan Floris lustig gebruik maakt. De poortwachter smokkelt Floris in een mand met bloemen binnen.

De twee geliefden worden herenigd maar wanneer de emir hen samen in bed betrapt, wil hij hen met het zwaard doden. Tijdens een openbare rechtszitting die hierop volgt, worden alle aanwezigen ontroerd door de sterke liefde tussen Floris en Blancefloer, waarop de emir het jonge paar vergeeft. Floris en Blancefloer trouwen en op hun bruiloftsfeest verneemt Floris dat zijn ouders overleden zijn. Daarop keren de geliefden samen terug naar Spanje, waar Floris zijn vader opvolgt als koning en hij zich samen met zijn onderdanen laat dopen. Blancefloer schenkt hem een dochter, Bertha met de grote voeten, die later de (legendarische) moeder van Karel de Grote zal worden.… (meer)