René Diekstra

René Diekstra, gerenommeerd psycholoog, blijkt in zijn vrije tijd ook nog eens amateur-historicus te zijn. Zo beet hij zich vast in het mysterie van het overlijden van de laatste prins van Bourbon-Condé in 1830 en de mogelijke rol die hierin werd gespeeld door zijn maîtresse Sophie Dawes en door burger-koning Louis-Philippe van Orléans, een concurrerende Bourbon-tak. Daar waar Diekstra in 1996 zijn ontslag aan de universiteit van Leiden heeft moeten geven na een onverkwikkelijke affaire van "onzorgvuldig" academisch handelen, lijkt hij zich in dit boek uit te putten met het staven van zijn stellingnames door verwijzingen naar zoveel mogelijk historische bronnen. Dit maakt het boek bij momenten een wat taaiere leeservaring.
Bij het begin van het boek voert hij een man op die hij zegt ontmoet te hebben bij een Parijse boekhandel en die een soort wandelend archief met encyclopedische kennis over de Franse periode 1798-1830 blijkt te zijn. Wie die man die Diekstra's onderzoek mee richting geeft, in werkelijkheid is, blijft onduidelijk. Diekstra geeft hem de naam van die boekhandel, Clavreuil, maar de lezer blijft met het gevoel zitten hier meer te maken te hebben met een soort literaire alter van Diekstra zelf. Op het einde van het boek zou dan moeten blijken dat deze man een familielid van Sophie Dawes is, maar ook dat blijft in een zweem van onnodig mysterie gehuld. Niettemin heeft Diekstra hier een erg leesbaar boek afgeleverd dat de aandacht weet te binden tussen de verschillende steden, kastelen en archieven die hij heeft aangedaan in zijn meer dan 5 jaar lange speurtocht. Hij stelt wel dat zijn bedoeling zeker niet was om de door de geschiedenis uitgespuwde Sophie Dawes te rehabiliteren, maar net door die ontkenning wekt hij bij de lezer toch dat vermoeden. Wie dat wil, kan in zulk verlangen naar rehabilitatie een parallel zien met Diekstra's eigen situatie. Maar dat laat ik dan toch maar liever over aan de inschatting van ieder lezer zelf.
Ik kende Diekstra vooral als pleitbezorger van vooral cognitieve therapievormen, en was dan ook aangenaam verrast dat hij hier ruim baan geeft aan het driftmatige, en met name het seksuele, als drijvende (en verklarende) kracht in de geschiedenis van een individu, en met uitbreiding van de mens. Diekstra's interessante zijsprongen naar de psychologie van de prinsen, van de maîtresse en van de erfgenaam, geven het boek ook wat meer diepgang zodat het niet zo maar een historische whodunnit is geworden.… (meer)

Veel depressies ontstaan door verlies. De pijn van het leven wordt met name gevoeld bij verlies van jeugd, gezondheid, (zelf)controle, kind-zijn, relaties, zelfrespect, zelfverzekerdheid, vertrouwen en/of werk.
Maar wat moet je als mens eigenlijk goed kunnen? Het antwoord daarop is: liefhebben, werken en... tegen je verlies kunnen. Want wie zijn verlies neemt, neemt zijn vrijheid.
Soms is verlies juist nodig om verder te komen, soms moet je jezelf verliezen om jezelf te hervinden. En soms bestaat de noodzaak van vernietiging.
Het leven is een spel van tegenstellingen dat je alleen kunt spelen als je bereid bent mee te gaan met de golfsslag van wins en verlies.… (meer)

Iedereen herkent ze. Gevoelens van verdriet, angst, schaamte, jaloezie, depressie en agressie. Naast alle positieve gevoelens herkennen we de negatieve gevoelens helaas maar al te goed. Het boek 'Ik kan denken/voelen wat ik wil' helpt je om met deze gevoelens om te gaan als zij vaker en heviger voorkomen dan jij wilt. Het boek gaat uit van een simpele, maar uiterst effectieve gedachte: Wat je voelt, is gebaseerd op dat wat je denkt. Aan de hand van de vier G's laat René Diekstra zien hoe irrationele gedachten je ongelukkig, verdrietig of depressief maken. Het is vaak niet de Gebeurtenis zelf, maar je eigen Gedachten erover die bepalen welk Gevoel en welk Gedrag je aan die gebeurtenis verbindt. Door dit boek leer je hoe je je minder verdrietig, boos of wanhopig kunt voelen. Aan de hand van herkenbare voorbeelden oefen je gelukkig makende gedachten op te sporen en je eigen te maken.… (meer)