Vanessa DiffenbaughBesprekingen

Een heel bijzonder boekj dat van begin tot het eind boeit. Het verhaal van een jong meisje, dat haar hele leven van pleeggezin naar pleeggezin naar opvanghuis gaat. Haar zelfbeeld staat op nul : in haar ogen mislukt alles wat goed zou moeten zijn. Ze communiceert door middel van bloemen : gele roos is ontrouw, petunia=je aanwezigheid stelt me gerust, akelei=verlating, enz. Langzaam vindt ze haar weg in de wereld. In het boek groeit ze van angstige, opstandige, negatieve meisje naar een jonge moeder die haar weg probeert te vinden met de mensen om haar heen waar ze om geeft en die om haar geven. Echt een mooi boek.

Wat een bijzonder boek, dit komt zeker in mijn favorietenlijstje! Ik was in de boekwinkel op zoek naar een cadeau voor mijn schoonmoeder en stuitte op dit debuut van Vanessa Diffenbaugh. De cover en de samenvatting spraken me zo aan, dat ik het gelijk ook ben gaan lezen op mijn reader. En het verhaal pakte me vanaf de eerste pagina. Ik ben gaan houden van de hoofdpersoon. Communiceren en sociale vaardigheden heeft zij nooit meegekregen. Vanaf haar tiende jaar leert ze om te communiceren via de taal der bloemen. Er ontstaat een prachtig verhaal en je ziet Victoria groeien van puber tot een jonge moeder. Er wordt niet gesproken over een vorm van autisme of hechtingsproblematiek, de schrijfster laat de interpretatie van het gedrag van Victoria over aan de lezer. Een echte aanrader. Een boek vol bloemen, onmacht, verdriet, liefde en vreugde. Dit boek heeft me nog niet losgelaten!