Laura EsquivelBesprekingen

Familieverhaal over Tita, die omdat ze de jongste dochter is, voor haar moeder moet zorgen tot haar dood. De moeder is en heerszuchtig kreng. Tita mag niet trouwen met haar grote liefde Pedro, die om bij haar te zijn trouwt met haar oudere zus.
Op zich best een aardig verhaal, maar een beetje belachelijk over de diepe liefde die Tita maar blijft voelen voor die man die haar noch een knip voor zijn neus waard is. Ieder hoofdstuk wordt voorafgegaan door een recept. Zeer uitgebreid. Je krijgt ook wel een mooi idee over de enorme hoeveelheid werk die in een groot huis, met veel bedienden e.d. werd verricht om alleen maar te eten! Alles werd zelf gemaakt en met de hand.

"Rode rozen en tortilla's" gaat uit van een origineel gegeven. De liefde die de vrouwelijke hoofdpersoon Tita voelt voor haar geliefde Pedro uit ze door het maken van de meest verrukkelijke gerechten. Het boek telt 12 hoofdstukken, voor iedere maand een, waarin van steeds een gerecht beschreven wordt hoe het moet worden klaargemaakt. Het verhaal van het bereiden van die gerechten wordt gecombineerd met een liefdesverhaal van een hoog Boeket-reeks gehalte. Leuk om te lezen als je je niet wilt inspannen voor een moeilijk boek en lekker weg wilt dromen. Voor iemand die geïnteresseerd is in een serieus verhaal, die moet naar een andere schrijver uitkijken. Van het boek is een film gemaakt die ik destijds erg leuk vond. Ik ben benieuwd hoe die het doet bij een tweede keer kijken. Inmiddels heb ik de film voor de tweede keer gezien (***). Het is best een onderhoudend liefdesverhaal als je de soms onnozele onderschriften (rechtstreeks afkomstig uit het boek!) voor lief neemt.

Grootse en meeslepende romantiek en een culinair strijdplan. Een roman voor de hongerigen.

Magisch-realistisch tussendoortje, niet beklijvend en boeiend genoeg om de eindzin te halen. Soms simplistiese schrijfstijl. Leidraad en hoofdrol is welgelegd voor de Meksikaanse keuken met als resultaat een aantal verrukkelijke recepten. Soms knappe sfeerschepping: geurig en knapperig en honingzoet; enkele hartverwarmende personages als de kokkin Nacha en het dienstmeisje Chencha; bordkartonnen Pedro, vurige en autentieke hoofdpersoon Tita. Toch té gemakkelijke lektuur, grote lijnen, te weinig diepgang uiteindelijk.½

Nu pas heb ik deze bestseller (1989) van de Mexicaanse schrijfster Laura Esquivel gelezen, omdat we het boek binnenkort met onze leesclub bespreken. De oorspronkelijke titel is Como Agua para chocolate. Ik was bevooroordeeld, verwachtte een melig liefdesverhaaltje. Neen dus, het boek is hartverwarmend en geeft een mooie inkijk in Mexicaanse (culinaire) cultuur en tradities. 'Wreed, passioneel, zinnelijk, romantisch, tragisch, grotesk': het zijn allemaal labels die van toepassing kunnen zijn op dit verhaal. De burleske overdrijvingen zijn trouwens heel grappig (bijvoorbeeld wanneer de zus naakt ontvoerd wordt per paard en de letterlijk vlammende erotische passages). Ook de manier waarop wreedheden verteld worden alsof het om alledaagse dorpsroddels gaat geeft een apart gevoel. De bovennatuurlijke gebeurtenissen worden beschreven alsof het doodnormaal is (zoals ook het geval was bij Isabel Allende in 'het huis met de geesten'). De luxe-editie met uitgebreide recepten is prachtig uitgegeven, de recepten zien er authentiek uit. Een fijne leeservaring dus en ik ben benieuwd naar de reacties van onze leesclubdeelnemers.

Erg poëtisch verhaal, alleen voor fijnproevers