Cristina Henríquez

Wie op zoek gaat naar boeken van schrijvers uit Panama stuit op een probleem: voor zover er Panamese literatuur bestaat is deze niet of nauwelijks vertaald in het Engels of Nederlands. Ik ging daarom uiteindelijk voor The world in half van de Amerikaanse schrijfster Cristina Henriquez (1977). Haar vader komt oorspronkelijk uit Panama, waardoor zij meer over Panama weet dan de gemiddelde Amerikaan, ook al blijft zij in Panama toch ook een (Amerikaanse) buitenstaander, zo vertelt ze in een interview.

Hoofdpersoon van het boek is de geologie-studente Miraflores. Zij is opgegroeid in Chicago, bij haar Amerikaanse moeder. Haar Panamese vader heeft zij nooit gekend. Over haar vader, en de relatie die ooit bestond tussen haar ouders, weet ze weinig; haar moeder heeft daarover nooit veel meer losgelaten dan dat de man uit hun leven is verdwenen nog voordat Miraflores geboren werd. Nu haar moeder Alzheimer heeft, en zich binnenkort ook niks meer zal kunnen herinneren, gaat Miraflores op zoek naar de waarheid achter het verhaal van haar moeder. En naar haar vader, waarvoor ze afreist naar Panama, een land waar ze nooit eerder geweest is.

Dat is het uitgangspunt van dit boek. Wie wil weten hoe dit afloopt zal het boek zelf moeten lezen. Ik kan wel verklappen dat de uitwerking een stuk minder clichés bevat dan je op basis van het uitgangspunt zou kunnen denken. Het boek is makkelijk te lezen, zelfs in het Engels. Het is geschreven in tegenwoordige tijd, in het ik-perspectief, waardoor je de hoofdpersoon echt op de huid zit, en bevat veel conversatie. Haar personage is mooi en levensecht uitgewerkt, en ontwikkelt zich in die beperkte periode ook nog van timide en op safe spelend naar een stuk avontuurlijker. Wat leuk is is dat je door de ogen van Miraflores Panama binnenstapt, meegenomen wordt door de verschillende wijken van Panama Stad en -met haar - diverse lokale personages ontmoet en leert over de geschiedenis van Panama en de aanleg van het kanaal.

Verwacht geen literair meesterwerk, maar vooral een toegankelijk en interessant verhaal over een jonge vrouw op zoek naar haar vader, haar identiteit, en uiteindelijk vooral ook naar haar moeder, die door haar ziekte langzaamaan uitgegumd wordt. Het boek raakte me uiteindelijk meer dan ik had verwacht, juist omdat het verhaal zo klein wordt gehouden, en wegblijft van de clichés over culturele identiteit die ik de laatste tijd vaak in boeken tegenkom. Ik zou het zeker aanraden aan iedereen die op zoek is naar boeken over Panama maar ook naar boeken over familierelaties of over slopende ziektes als Alzheimer.… (meer)