Kevin O'Neill (1)Besprekingen

Minder goed dan de 'League'-strips, maar (zeker het tweede deel) deed me wel wat denken aan de Rex Libris-comics. Verwijzingen minder literair, tekstballonnen warriger, personages verdwijnen sneller uit beeld, tempo te gehaast en timing minder in evenwicht. Precies wat je van een spin-off mag verwachten.

Een verhaal dat zich afspeelt In het universum van The League of Extraordinary Gentlemen en waarover voor het leesplezier toch wel enige kennis gewenst is.

Nemo en haar maten stelen een grote schat waarna de jacht op hen wordt geopend om deze schat terug te halen. Het grootste gedeelte van het verhaal omvat deze achtervolging. En het zou Alan Moore niet zijn als hij de personages tijdens deze reis niet op zijn minst een aantal zeer merkwaardige, hersenknetterende ervaringen laat ondergaan.

Alhoewel de tekenstijl van Kevin O'Neill niet echt mijn smaak is, springen de kleuren van de bladzijden. En werd ik van verbazing naar achteren in mijn kussen geduwd na het omslaan van bepaalde bladzijden door de verrassende wendingen.
Gebeurtenissen en de verbeelding van ontregelende voorstellingen maakt dit een korte (het is een relatief dun boekje), intense reis die ondanks het uiterlijk magere verhaaltje toch mij kippenvel heeft opgeleverd en een hoofd vol waanzinnige beelden.

Als enorme fan van alles wat Alan Moore maakt en speciaal van The League of Extraordinary Gentlemen moet ik bekennen dat ik dit deel tegen vond vallen.
Het kan natuurlijk aan mij liggen en dat ik mijn hoofd er niet voldoende bij had en dat het wellicht verstandig was geweest deel 1 en 2 van deze serie ook nog even erbij te pakken maar voor voelde het aan alsof ik een tussendeel van een serie zat te lezen en niet een einddeel. Alsof de grote fut eruit is.
Voor mensen die andere delen niet kennen, is het absoluut niet te volgen of in ieder geval mist men dan zo'n beetje 90% van de context. Nu zit het sowieso altijd vol met allerlei details en zijwegen die mij ook voor een groot deel ontgaan (helaas) maar als je dan ook de voorgeschiedenis van de grote lijn niet kent dan lijkt het me helemaal alsof je in het luchtledige zit te lezen.

Het meest miste ik de spanning tussen de verschillende leden van de League of Extraordinary Gentlemen. Het leven is er allemaal een beetje uit. Nu is daar wel wat bij voor te stellen na een bestaan van eeuwen en in Orlando's geval millennia. Alleen is het dan wel jammer dat wij dat dan net voorgeschoteld krijgen. Wellicht drukt het de tijdgeest van de crisis nog eens uit waar we ons in bevinden.

Over een tijdje nog maar eens samen met de andere twee delen herlezen en zien of het dan meer indruk op me maakt.

Het duurde een tijd voor de tekenstijl van Kevin O'Neill mij ditmaal kon bekoren. Gaandeweg kreeg het me in zijn greep en vooral de psychedelische trip door een van de hoofdpersonages is fenomenaal getekend. De schrijfstijl is onomwonden die van Alan Moore en daar kan eenvoudigweg niets mis mee zijn. Of toch?
Het voelde aan alsof het verhaal onaf is, alsof slechts de helft van het verhaal in deze dunne uitgave is weergegeven. Of is dat mijn ongeduld naar altijd weer meer Alan Moore?
Een boek vol verwijzingen in zowel tekst als de tekeningen. Allemaal extra's die je als je ze herkent, doet glimlachen maar niet nodig hebt om de hier vertelde geschiedenis te kunnen volgen. Wel zijn vorige delen van The League of Extraordinary Gentlemen nodig om te weten waar je terecht bent gekomen. Alhoewel? Met Alan Moore weet je dat eigenlijk nooit helemaal.