Willem J. Ouweneel

Van Willem J. Ouweneel, over wie gezegd wordt dat hij sneller schrijft dan God spreekt, verscheen in 2006 De vrouwe van de Camino, een als roman geschreven reisverslag vol gesprekken met medepelgrims richting Santiago de Compostela in Noord-Spanje. Ouweneel liep zelf een kleine 800 kilometer van het uiterste zuiden van Frankrijk naar Finisterra in het noordwesten van Spanje. Hoofdpersoon Theo, theoloog en evangelisch (ex-)voorganger, krijgt bij vertrek een profetie dat hij onderweg 4 leraren zal ontmoeten, waarbij Sang Real en een ontmoeting met een onbekende vrouw centraal staan.

In een vlot tempo wordt de reis beschreven. Hoeveel buitennissige pelgrims Theo ook ontmoet, een aantal zijn heel bijzonder voor hem, confronteren hem met allerlei inzichten, feiten en persoonlijke 'waarheden' omtrent de vrouwe van de Camino, de wortels van de pelgrimage. Therese, vanaf dag 1 in het vizier van Theo die alsmaar verliefder wordt, lijkt de vervulling van de droom te worden, maar zorgt ook voor de ontknoping. En passant worden de werken van Dan Brown gekraakt, worden nieuwe complotten rondom Tempeliers gesmeed en blijft de lezer overladen achter met een bloemlezing uit de godsdienstige, filosofische en historische beschouwingen over kerken, wegen, grondleggers, strijders en geestelijken. Dat Theo de anderen ondanks alles mag leren over het evangelie kan op de lezer overkomen als een als roman verkapt traktaat, hoewel uit alle verschillende overtuigingen het lastige blijkt om de ander van jouw waarheid te doordringen. Daar is goddelijke hulp bij nodig. Het happy end ligt voor de hand, maar leert de mannelijke, christelijke lezer over de eigen verantwoordelijkheid.… (meer)

Het in 2003 uitgebrachte boek Geneest de zieken! van Willem J. Ouweneel brengt met de gedegenheid van een wetenschappelijk onderzoek de bijbelse leer over ziekte, genezing en bevrijding bij elkaar in één bundel. Vooringenomenheid is de lastigste tegenstander voor auteur, lezer en recensent. Ouweneels gesprekken met genezingsbedienaren als T.B. Joshua, Samuel Kalkande, Jan Sjoerd Pasterkamp, Rob Allart en Jan Zijlstra zijn beoordeeld middels een grondige theologische studie. Nadrukkelijk neemt Ouweneel afstand van charismatische en evangelische excessen, en rekent hij af met absolutismen, theater en fatalistische leringen (God beschikt, noodlot, elk huisje heeft z’n kruisje, berustingleer) die nog in vele kringen gevolgd worden en ziet zich genoodzaakt buiten de kaders van enige denominatie, ook zijn eigen, te stellen.
Een volgende leerstelling die onderuit gehaald wordt, is dat genezingen slechts voor de apostolische tijd (1e eeuw na Christus) bedoeld zijn. De kerkgeschiedenis bewijst het tegendeel! Ook de zienswijzen dichotomie en trichotomie (scheiding van de mens in twee of drie delen, lichaam, ziel en/of geest), behoorlijk beïnvloed door denkers als Plato, Aristoteles, Thomas van Aquino, René Descartes moeten het ontgelden. De gevolgen (lichaam is ondergeschikt aan de geest/ziel, geestesziekten hebben niets te maken met het lichaam, etc.) zijn immers het juist uitblijven van genezing. Na uitleg over de oorzaken van ziekte (lichamelijk, geestelijk, demonisch, zonde) worden de sleutels voor genezing aangereikt. Marcus 16, de 9 gaven van de Geest, bevrijding en ziekenzalving volgens Jacobus 5 worden uitgelegd. Natuurlijk is er veel aandacht voor de genezingsbedienaars en hun praktijk, de oproep de gave van genezing in de gemeente te gebruiken. Tenslotte wordt nuchter afgerekend met een aantal misvattingen. Niet iedereen geneest onmiddellijk; de reguliere medici zijn nuttig; het bezoeken van occulte genezers is niet onschuldig; extreme ideeën zijn gevaarlijk, etc. Naast natuurlijk een groot aantal bijbelteksten is een uitgebreide bibiografie geraadpleegd.
Critici struikelen over de gewijzigde inzichten van Ouweneel ten opzichte van passages in zijn eerdere boeken Het domein van de slang (1978) en Godsverlichting (1994). De auteur geeft in de Probleemstelling echter al toe destijds m.b.t. ziekte en genezing weinig inzicht te hebben, betreurenswaardige zaken over medechristenen geschreven te hebben, en in 1994 ‘enkele vorderingen gemaakt te hebben’. Volgens mij getuigt dit van eerlijkheid en geestelijke groei. Muggenziften over het verleden, of het volgen van Jezus’ geboden de zieken te genezen (Lucas 10:8, Mattheüs 10:8), ’t is maar waar je naar verlangt. Ruim 400 pagina’s boeiende (of juist bevrijdende?) materie!… (meer)