Brad Winning

In Godendoder moet de barbaar Sirkhan diverse amuletten verzamelen: in bijna elk hoofdstuk trotseert hij een of ander gevaar dat hij met slimmigheid of brute kracht weet te overwinnen. Elk hoofdstuk leest als een klein kort verhaal. Sterker nog, het eerste hoofdstuk was eerder als kort verhaal in Saga Santorian gepubliceerd, zij het dat het een klein beetje is aangepast voor dit boek. Het is op zich wel leuk om te zien hoe een kort verhaal zo wordt uitgebreid, maar eerlijk gezegd vond ik 'De heks van Cyferion' als los verhaal beter uit de verf komen dan als eerste hoofdstuk van dit boek. Dit probleem komt naar mijn mening wel meer in dit boek naar voren: de hoofdstukken voelen als aparte verhalen aan die door toevallig dezelfde protagonist en zijn zoektocht met elkaar verbonden zijn. Dit is jammer, want de verhalen zijn an sich erg leuk en fantasievol.

Doordat de hoofdstukken los aanvoelen, zie ik ook niet echt een ontwikkeling in Sirkhan. Elk hoofdstuk is hij de knappe, sterke en ondanks alle stereotypen toch slimme barbaar. Elk hoofdstuk weer. voor de losse verhalen maakt dat niet zoveel uit, maar voor het grotere geheel geeft dat toch wel een beetje een gemis.

Ondanks mijn kritiek vloog ik toch door het boek heen: Winnings schrijfstijl leest net als in zijn andere werk lekker weg. Als je de hoofdstukken los leest, heb je met dit boek een bundel leuke barbarenavonturen in handen.… (meer)

Dit is een bundel met korte horrorverhalen, een uitstapje buiten het fantasygenre waar Alex de Jong / Brad Winning normaal gesproken in schrijft. De meeste verhalen spelen zich dan ook in hedendaags Nederland af. Wat Winning in deze bundel heeft meegenomen, is zijn schrijfstijl: net zoals in zijn vorige bundel lezen de verhalen vlot weg.

Het probleem zijn de verhalen zelf. Er zitten erg goed bedachte verhalen tussen, maar uiteindelijk komen de meeste toch op hetzelfde neer: een getrouwde man gaat met een blondine vreemd en iemand wordt op een gruwelijke wijze vermoord. Het ging zo ver dat ik tijdens het lezen van de laatste verhalen geërgerd dacht: 'Niet weer.'

Het lijkt erop dat Winning de moorden als schokeffect gebruikt, een effect dat in de loop van het lezen van de bundel afstompt. Zo is er een verhaal over een schuwe werknemer die met de vrouw van de baas vreemd gaat: als de vrouw erachter komt dat hij had gelogen, vermoordt ze hem in de laatste alinea: een reactie die kunstmatig op mij overkomt.

Al met al vond ik dit een tegenvallende bundel. 2 sterren.… (meer)