Boekje geschreven in 44 v.Chr., op het einde van zijn leven. Tractaat in dialoogvorm. Nogal grillige structuur.
Inhoudelijk een mooie oefening in het aftasten van een onderwerp gaande van bepaalde theorieën die al of niet worden weerlegd tot concrete modellen die kunnen worden opgevuld.
Vriendschap: staat op zichzelf en voor zich zelf, niet gericht op genot of gewin, en daarom eigenlijk alleen mogelijk tussen wijze, nobele mensen van gelijke rang en gezindheid. Een echt aristocratische visie op vriendschap dus, die wel mooie affiniteiten vertoond met de christelijke vriend¬schap (in zijn ethische omschrijving), maar toch te selectief gedefinieerd lijkt. De grens met liefde bijvoorbeeld wordt nergens aangegeven. Overigens gaat het alleen maar om de vriendschap tussen mannen. ( )